Prvi svetski ili novi medijski rat (1): Ko Bin Ladena seli na Balkan
Dok se svet priprema za obeležavanje stogodišnjice Prvog svetskog rata, pucanj Gavrila Principa, kojim je 28. juna 1914. godine u Sarajevu usmrtio austrougarskog prestolonaslednika Franca Ferdinanda, danas koriste mediji da prekroje istoriju i ispišu je ispočetka.
Posle 100 godina nečiste savesti nemačkog imperijalizma za najveći svetski pokolj, Srbija opet igra ulogu dežurnog krivca i to sa omčom Srebrenice uvijene u ukrasnu kutiju Al Kaide! Gavrilo Princip proglašen je političkim Bin Ladenom, Mlada Bosna koja se borila za ujedinjenje svih južnih Slovena postala je Al Kaida, a ondašnja kraljevska Srbija - današnji Iran.
Ubistvo Franca Ferdinanda u Sarajevu, prema najnovijim teorijama pojedinih nemačkih i britanskih istoričara, podgrejanim u loncu evropskih medija, proglašava se pravim uzrokom, a ne samo povodom Prvog svetskog rata. Tako su iznenada
Raspad Evrope
|
Srbija i Rusija optužene za smrt 20 miliona ljudi, koliko ih je poginulo od 1914. do 1918. godine, iako je Versajskim ugovorom Nemačko carstvo 1919. zvanično proglašeno odgovornim za Prvi svetski rat i decenijama je plaćalo ratnu odštetu.
Posle 100 godina nemački "Velt", "Zidojče cajtung" i "Bild" falsifikuju istoriju, a i pojedine istoričare, optužujući Srbiju da ne može da dokaže nevinost jer je uzrok Prvog svetskog rata. U "Veltu" je atentator Gavrilo Princip opisan kao "mesečar i prapredak današnje Al Kaide - Bin Laden tadašnje epohe. Pridružili su im se i drugi evropski mediji koji su počeli Srbiju da porede sa Iranom. Knjiga istoričara i profesora sa Kembridža, Kristofera Klarka "Mesečari", odlično je došla kao ispiranje istorije jer oslobađa Nemačku od odgovornosti. Uzrok rata se pripisuje srpskom nacionalizmu, kao da je Srbija 1914. krenula da osvoji nove kolonije u Africi.
Onda kao da je uoči jubileja koji treba Evropu da odvede u praštanje i razumevanje istorije izbio novi treći svetski rat, ali između medija. Protiv prekrajanja istorije skočili su drugi britanski istoričari i gradonačelnik Londona. Istoričar Maks Hastings je objavio knjigu koja je protivudarac Klarkovoj - "Katastrofa: Evropa odlazi u rat 1914".
On kaže da nema dileme oko toga ko su loši momci koji su gurnuli Evropu u rat i da su to isključivo Nemci i Austrijanci, koji danas na optuženičku klupu kao glavnog krivca postavljaju malu Srbiju koja je tobož bila i te kako svesna budućih posledica Sarajevskog atentata. Gradonačelnik Londona Boris Džonson je jasno izjavio za "Telegraf" da je neporeciva istina da je Prvi svetski rat najvećim delom rezultat nemačkog ekspanzionizma i agresije.
On je kritikovao laburiste za pokušaj minimiziranja uloge Nemačke i da je na stogodišnjicu ovog rata veoma važno da se prema istini odnosi sa poštovanjem. Pre nekoliko dana ovim povodom oglasio se i Karl Habzburg - Lotringen, potomak Franca Ferdinanda, koji je izjavio da bi i bez sarajevskog atentata došlo do Prvog svetskog rata.
- I da nije bilo čuvenog pucnja u Sarajevu, rat bi počeo tri nedelje kasnije, negde drugde - rekao je u intervjuu "Gardijanu" unuk poslednjeg cara Austrougarske.
x Kako smo ušli u godinu jubileja, i srpski istoričari uključili su se u ovaj medijski rat. Direktor Arhiva Srbije Miroslav Perišić u Andrićgradu je predstavio pismo Oskara Poćoreka, ondašnjeg guvernera Bosne i Hercegovine, u kojem je 1913. godine napisao da što pre treba početi rat protiv Srbije. Zvanična istorija kaže da prvobitni uzroci za planiranje i izvođenje Sarajevskog atentata leže još u 1878. godini, kada na Berlinskom kongresu Austrougarska dobija pravo da okupira Bosnu i Hercegovinu na 30 godina. Aneksija Bosne i Hercegovine nije bila priznata od većine država jer je sprovedena protiv volje njenih građana. Tajna organizacija Crna ruka formira se 1911. godine. Pod parolom "Ujedinjenje ili smrt" okupili su se članovi srpske kraljevske vojske sa ciljem ujedinjenja i stvaranja jugoslovenske države.
Na području Bosne, Crna ruka je kontrolisala organizaciju Mlada Bosna čiji članovi će kasnije izvršiti atentat na Franca Ferdinanda. Istorijske činjenice potvrđuju da zvanična Srbija nije učestvovala u pripremi atentata. Tadašnji premijer Nikola Pašić, po saznanju da se priprema atentat, hitno je naredio poslaniku Srbije u Beču Jovanu Jovanoviću da o tome obavesti austrijsku vladu. Apis je poslao svog obaveštajnog oficira da odvrati Gavrila Principa. Princip je to vrlo odlučno odbio. Austrougarska vlada Pašićevo upozorenje nije ozbiljno shvatila. Nakon atentata u Sarajevu odmah je počela istraga koju je vodio dr Leo Pfefer, rodom iz Karlovca, koji je o svojim sećanjima o istrazi napisao i knjigu.
Austrougarska je odmah poslala višeg činovnika Fridriha fon Viznera da utvrdi odgovornost Srbije za atentat. I jedan i drugi su ustanovili da država Srbija nije upletena u atentat. U kasnijem suđenju i u ultimatumu Srbiji austrougarske vlasti se nisu obazirale na ovu ocenu već je upletenost Kraljevine Srbije uzimana kao činjenica i povod za napad na Srbiju.
Maks Veber, čuveni nemački pravnik i istoričar, koji je umro 1920, napisao je: "Onaj koji austrougarski ultimatum Srbiji iz 1914. želi da predstavi kao razlog za ovaj rat, taj je jednostavno - slabouman". Ali u poslednjih 100 godina uz tehnologiju je napredovala i medijska propaganda. Pa nije čudno što u zvaničnoj biografiji Kristofera Klarka na internetu piše da je jedno vreme živeo u Berlinu "pa je imao priliku da se upozna sa nemačkom istorijom".
