SPC u Kanadi (1): Prazne priče trgovca svećama
Reagovanje protojereja stavrofora dr Velibora Džomića na pismo Nedeljka Vujića iz Toronta.
Posredstvom protojereja stavrofora Vojislava Pavlovića, sveštenika u crkvi Sveti Nikola (Barton St) u Hamiltonu, dobili smo reagovanje protojereja stavrofora dr Velibora Džomića, na pismo Nedeljka Vujića, koje su "Vesti" u dva nastavka objavile u štampanom i elektronskom izdanju. U uvodu, otac Vojislav piše da je zamoljen od oca Velibora, da ovo pismo "u skladu sa novinarskom etikom objaviš u 'Vestima'".
Objavljujemo ovo reagovanje, u nadi da će i ono, kao i pismo javnosti Nedeljka Vujića, baciti novo svetlo na događaje u Eparhiji kanadskoj, a čiji rezultat je bilo svrgavanje vladike Georgija sa trona Eparhije kanadske.
- Od prijatelja sam dobio obraćanje Nedeljka Vujića koje je u dva nastavka objavljeno na portalu frankfurtskih 'Vesti' - piše na početku svog pisma protojerej stvarofor dr Velibor Džomić. U pokušaju da otvori polemiku s visokoprečasnim protojerejem stavroforom Vasilijem Tomićem, Vujić je dva puta pomenuo i moje ime, i to veoma nekorektno i u kontekstu koji ne odgovara istini. Naime, Vujić tvrdi da se, prilikom boravka Komisije Svetog arhijerejskog sinoda u Eparhiji kanadskoj, prilikom drugog boravka članova Komisije u manastiru u Miltonu "predstavio u hodniku proti Džomiću" i da je tom prilikom rekao da "slobodno dođu (Komisija - V. Dž.) da se vide činjenice ili da ga tu saslušamo". Dalje, navodi da činjenice nisu interesovale protu Džomića i Komisiju.
Pre svega dužan sam da istaknem da do sada nisam reagovao na brojne neistine koje su na račun Komisije Svetog sinoda iznošene u javnost od strane ostrašćenih i lica interesno povezanih sa episkopom Georgijem, i to najčešće preko anticrkvenih sajtova. Nisam reagovao zbog toga što su neistine iznosile osobe koje nisu upoznate sa dokazima na oko 800 stranica koje je Komisija savesno i odgovorno prikupila tokom boravka u Kanadi, kao i sa izveštajem Komisije Svetom sinodu. Međutim, Vujić nije osoba kojoj činjenice, barem u delu koji se tiče njegove privatne firme "Manastirske sveće" i dugogodišnjeg monopolskog poslovanja sa Eparhijom kanadskom, nisu nepoznate. I zbog toga ovom prilikom odgovaram, ali ne radi njega nego radi svedočenja istine čestitom pravoslavnom narodu Božjem u Kanadi.
Nedeljko Vujić kao dobar trgovac svećama uz kumovsku podršku vešto vlada ciframa, posebno kad mu se obezbedi monopolska pozicija, ali taj dar, kako se vidi, nema kada je u pitanju sve drugo osim računa, dugova i dimenzija sveća. Tačno je da mi je pri odlasku iz manastira, posle završetka šestočasovnog sastanka Komisije sa selektivno pozvanim ili, preciznije, "podobnim" članovima Eparhijskog saveta i osobama koje nisu članovi tog crkveno- samoupravnog tela, Vujić prišao u hodniku i predstavio se. Ponudio je da izvršimo pregled poslovanja njegove privatne firme.
Sindoska komisija: Crkveno postalo privatno
Komisija je na osnovu prikupljenih dokaza utvrdila poražavajuće činjenice. Crkvena ustanova "Manastirske sveće" je osnovana 16. marta 2001. godine, kao crkvena firma, a njen prvi direktor je bio episkop Georgije. Njeno sedište je prilikom osnivanja bilo u manastiru.
Neposredno je (na osnovu pronađenog čeka iz 2001. godine) utvrđeno da je Eparhija kanadska od svojih novčanih sredstava izvršila uplatu troškova registracije, a neke mašine su dobijene kao prilog Crkvi, a ne Vujiću. Crkvena ustanova "Manastirske sveće" je, kako se vidi iz registracionih dokumenata države Kanade, 2003. godine, prešla u privatnu svojinu porodice Vujić. Čudi me da makar nisu promenili naziv, pa da je umesto "Manastirske sveće" nazvana "Privatne sveće porodice Vujić".
Na memorandumu privatne firme grb SPC
- Važno je da se zna i to da je privatna, monopolska Vujićeva firma na svom memorandumu (a ima ih na desetine) godinama neovlašćeno koristila ne samo crkveni naziv nego i grb SPC i oznaku S.O.D, tj. Srpska pravoslavna eparhija kao skraćenica na engleskom jeziku.
Zašto Vujić sve to preskače da navede? Zar to nisu činjenice koje je Komisija utvrdila? Zar to ne svedoči da su Komisiju i sveštenika Velibora Džomića kao njenog člana i te kako interesovale činjenice i dokazi? Kompletni dokazi o napred navedenom i danas se nalaze u arhivi Svetog sinoda u predmetu episkopa Georgija.
Dakle, crkvena imovina je otuđena, a dokaz o otuđenju u vidu ugovora o kupoprodaji između Eparhije i Vujića Komisiji, i pored zahteva, nije stavljen na uvid! Komisija je o promeni vlasnika - od Eparhije do Vujića - imala neoborive činjenice tj. originalna dokumenta iz državnog registra o toj crkvenoj firmi koja je, nekom čudnom akrobatikom, postala privatna svojina porodice Vujić.
Bilo bi smisleno da Vujić odgovori kako je postao vlasnik crkvene ustanove, da pokaže pravni osnov sticanja prava svojine nad tom "firmom" i da objavi dokaz o izvršenoj uplati za sticanje prava svojine nad "firmom", a ne da nam objašnjava cene sveća i tako zamajava javnost. Osim skandaloznog sticanja privatne svojine nad crkvenom ustanovom, porodica Vujić je stekla i monopolsku poziciju u tom poslu u Eparhiji kanadskoj. Crkvene opštine su bile obavezne da sveće isključivo nabavljaju od Nedeljka Vujića.
