Šare na Mesecu
Kada se gleda golim okom, izgleda kao da Mesec na svojoj površini ima neke mrlje koje su hiljadama godina predmet interesovanja. Prema mitologiji Maja, to su bili likovi zečeva ili pasa. Peruanci su smatrali da su to jaguari ili lisice, evropske narode šare na Mesecu su podsećale na ljudska obličja. Inke su smatrale da potiču od prašine kojom je Sunce zasipalo Mesec kako bi ublažilo njegov sjaj. Jakuti, stanovnici severozapadnog Sibira, verovali su da te mrlje predstavljaju devojčicu koja nosi dve kofe vode na ramenima. Takvo verovanje postoji i u Severnoj Americi. Tatari iz altajske oblasti smatrali su da je to slika ljudoždera koga su bogovi poslali na Mesec kako ne bi nanosio zlo ljudima na Zemlji.
Drevni narodi voleli su mesečinu jer im je ona ublažavala noćnu tamu. Pojedinci su verovali da se na Mesečevoj površini mogu videti razna znamenja, a seljaci su znali da Mesec može da utiče na setvu i žetvu.
U svešteničkim školama drevne Mesopotamije Mesec je proučavan kako bi se upoznale njegove karakteristike, njegovo kretanje i mene. Kinezi su verovali da potiču od predaka koji su sa Meseca pali na zemlju.
oseban kult Meseca gajili su i skandinavski narodi, koji su Mesečeve mene obeležavali na jednom štapu sa četiri lica koji su nazvali Al-Mon-agt. Neki pretpostavljaju da od tog naziva potiče reč almanah, to jest, kalendar, knjiga koja označava dane, mesece, Mesečeve mene, praznike i svečanosti u godini, vezane za naš satelit.
Tajanstveni hram
Nekada davno, na jugu Arabijskog poluostrva, postojala je bogata zemlja. Prestonica te zemlje bio je Mareb, a pominje se i hram posvećen bogu Meseca Ilumkuhu. To je bila velika okrugla građevina do koje se dolazilo okruglim stepenicama, na visokim stubovima. Međutim, Mareb je polako propadao, a hram je zatrpao pesak. Arheolozi su ga otkrili tek sredinom 20. veka. Utvrdili su da je istog oblika kao i hram u Mozambiku, koji je, takođe, bio posvećen Mesecu.
U grčkoj mitologiji Mesec je bila Artemida, kćerka Zevsa i Lete. Poznata je i pod imenom Selena koja je bila sestra Sunca: prolazila je nebeskim svodom na kolima u koja su bila upregnuta dva konja.
Već u 6. veku pre nove ere, pojedini grčki astronomi došli su do saznanja da je Zemlja okrugla, da se kreće oko Sunca kao središte svemira, i da je Mesec Zemljin pratilac. Međutim, niko nije verovao pa je trebalo da prođe još 1.000 godina pre nego što je Kopernik formulisao te teorije, unevši suštinske promene u ljudska saznanja o svetu i vasioni.
