Grad dobio ime po banjama
Za lekovitost toplih voda banjalučke oblasti znali su Rimljani još pre oko dva milenijuma, a veruje se da je današnji administrativni centar Republike Srpske, Banjaluka, upravo i dobio naziv po velikom broju banja.
Svega nekoliko kilometara od grada, u podnožju Banj brda, uz samu obalu reke Vrbas, pojavljuje se nekoliko toplih mineralnih izvora, u današnjem naselju Srpske Toplice. Istoimena banja nekada se zvala Šeher, i kao lečilište su je koristili još Turci po osvajanju ovih krajeva u srednjem veku.
Upravo na ovom prostoru osnovano je prvo gradsko naselje današnje Banjaluke, poznato kao Gornji Šeher. Šeher, što je turski naziv za grad, uobličio je Sofi Mehmed-paša mostom, džamijom i prvim vodovodom, a njegov naslednik Ferhad-paša Sokolović uredio je nizvodno, dolinsko naselje koje se prvobitno zvalo Donji Šeher.
Ljudi su od davnina vodu ove banje koristili za piće i lečenje, naročito od reume, srčanih i kožnih oboljenja. U novije vreme razmatra se i pitanje iskorišćavanja termalnih voda kao obnovljivog izvora energije.
Plaža Vrućica
Posebna draž Srpskih Toplica je vrbaška plaža Vrućica gde postoji nekoliko izvora tople mineralne vode za koje se veruje da su pravi melem ne samo za telo, nego i za dušu. Na plaži Vrućica nalazi se više banja, među kojima su i banja Direklija, Kraljičina Banja ili Kraljičina ilidža, koja je ime dobila po legendi da su se u njoj kupale kraljice, kao i lekoviti izvor Šugavica. One imaju status nacionalnog spomenika kulture Bosne i Hercegovine.
