Zvonačka Banja: Lečilište iz antičkog doba
Zvonačka Banja u jugoistočnoj Srbiji, uz granicu sa Bugarskom, ime je dobila po obližnjem selu Zvonce. Nalazi se na području koje je ispunjeno pravim prirodnim čudesima, među kojima se izdvaja zakonom zaštićena klisura reke Jerme i jedno od poslednjih staništa surog orla u Srbiji.
Izvor zdravlja i dugovečnosti: Zvonačka Banja
Uređenje banje u vezi je sa razvijenim rudarstvom u okolini. Tokom srednjeg veka u Zvonačkoj Banji se lečilo okolno stanovništvo, a moguće je da je u njoj bilo i središte župe Zvonce.
Zvonačka Banja je počela da se obnavlja između dva svetska rata, posle otkrića rimskih tragova. Izgrađen je rezervoar za vodu, napravljen cevovod do bazena i sazidana jedna zgrada za goste.
Posle Drugog svetskog rata uređeni su prilazni putevi iz pravca Dimitrovgrada, Pirota i Babušnice, uređen je banjski park i opremljena kupatila. Sagrađen je i bazen na otvorenom prostoru, kao i hotel Mir.
Za lekovite, pojavu termomineralne vode značajni su duboki rasadi. Među rasadima je posebno izražen onaj u dolini Blatašnice na profilu Asenovo kale - Zvonačka Banja - selo Odorovci.
Dva manastira
U blizini Zvonačke Banje nalaze se i dva manastira. Prvi je Sveti Jovan Bogoslov, poznat kao Poganovo, podignut 1395, a drugi Sveta Bogorodica ili Sukovo, iz druge polovine 19. veka. Da su se manastiri, gde god je to bilo moguće, gradili upravo u blizini prirodnih banja i narodnih lečilišta, potvrđeno je na dosta lokacija u Srbiji.
