Beograd, prestonica balkanskog podzemlja (3): Kobna greška "idola mladih"
Mafijaška ubistva u Beogradu su od devedesetih godina 20. veka počela da dobijaju političku boju. U uzavreloj Srbiji svi su se podelili na one koji rade za ili za Službu ili za sebe, za pristalice tadašnjeg neprikosnovenog gospodara države Slobodana Miloševića ili za vođu opozicije Vuka Draškovića.
Dugi prsti vlasti
Iako je likvidacija Branislava Matića Belog, osobe sa bliskim vezama sa kriminalcima i povratnika "sa rada" na Zapadu, dugo bila prikazivana kao mafijaški obračun, danas je gotovo sigurno da je reč o političkoj likvidaciji, jer je Matić bio glavni finansijer Srpskog pokreta obnove i njene Srpske garde, koja je formirana u burnoj atmosferi raspada SFRJ.
Matić je bio prebogat čovek za tadašnje standarde, vlasnik preko 70 auto-otpada u Srbiji i najvećeg auto-otpada u Holandiji. Likvidiran je ispred porodične kuće u ulici Milana Raspopovića 3 u Beogradu. Na njega je sa leđa ispaljeno oko 30 metaka, najverovatnije iz automata uzi. Ubice su se nalazile u maskirnim uniformama iza parkiranog belog kombija.
Posle zločina pobegli su belim mercedesom. Nikada nisu otkriveni.Matić je likvidiran 3. avgusta 1991. godine ispred svoje kuće sa 17 metaka iz automatskih puškama. Ubice su ga sačekale u maskirnim uniformama i ubile naočigled supruge i devojke njegovog prijatelja Đorđa Božovića Giške, prvog komandanta Srpske garde, koji je nekoliko meseci kasnije ubijen na ratištu u Gospiću.
- Branislava Matića Belog, jednog od organizatora Srpske garde, na užasan način ubili su ljudi koji su iza sebe imali srpsku državu - rekao je na konferenciji za štampu dva dana po likvidaciji Vuk Drašković, lider Srpskog pokreta obnove.
- Pucali su u njega iz "uzija", a desetine metaka ispaljeno je kada je već bio mrtav. Niko ne može da kaže ubica je taj i taj, ali sve indicije pokazuju da je ubistvo političko i da ga je organizovao sam vrh Srbije - dodao je Drašković.
Izazivao smrt na svakom mestu
U maju 1992. godine ispred kafića Freska u Ulici Vuka Karadžića, u srcu Beograda, posle žestoke svađe i vređanja na nacionalnoj osnovi, Milan Janković, momak iz Bijelog Polja, ranio je Aleksandra Kneževića Kneleta u prepone i on je ubrzo prevezen u Klinički centar. Nakon ovog ranjavanja Knele je napadnut i u jednoj automehaničarskoj radnji i samo je pukom srećom izbegao smrt.
Bio je učesnik mnogih pucnjava po Beogradu, učestvovao je u obračunu ispred restorana Poslednja šansa i diskoteke Luv na Voždovcu. Nedugo zatim, kako je opisano u knjizi "Kriminal koji je promenio Srbiju", ispred kluba Nana na Senjaku, dve maskirane osobe, naoružane kalašnjikovima, istrčale su ispred Kneletovog poršea dok je dolazio i ispalili nekoliko metaka. I ovog puta Knežević je imao sreću pošto se podvukao pod volan automobila, pa je prošao samo sa ogrebotinama, dok je porše oštećen na više mesta.
Neposredno pred ubistvo, Belog i Gišku pominjao je Vojislav Šešelj u Skupštini Srbije kao kriminalce koji su osnovali neku vojnu formaciju i pozvao vlast da se obračuna sa njima.
U apartmanu 331 hotela Hajat u Novom Beogradu 28. oktobra 1992. godine ubijen je Aleksandar Knežević Knele sa tri hica u potiljak. Imao je svega 21 godinu. Usmrćen je pošto je potrbuške legao na pod apartmana. Ovaj mladić iz beogradskog naselja Braće Jerković, idol velikog broja mladih u to vreme, bio je upamćen po imidžu čiji su simboli bili firmirana trenerka, patike, kratka frizura i zlatan lanac oko vrata. On je prvi koji je pokrenuo tzv. dizel revoluciju u Srbiji. Nađen je kako leži na stomaku, a na ogledalu je bila krvlju ispisana poruka: "Broj 1".
Pošto se aktivno družio sa Giškom, Knele se 1991. godine pridružio Srpskoj gardi i otišao na ratište u Borovo selo, kraj Vukovara. Zajedno sa Giškom i Branislavom Matićem Belim bio je učesnik čuvenih demonstracije 9. marta 1991. godine u Beogradu. Posle ovih događaja, postao je telohranitelj Vuka Draškovića.
Uloga Nasera Orića
Nekoliko godina posle ubistva Belog, Jovan Otašević, njegov i prijatelj Đorđa Božovića Giške, izašao je sa tvrdnjom da je ubica Belog bio Naser Orić, kasniji komandant muslimanskih snaga u Srebrenici. Orić je u vreme likvidacije bio policajac u Beogradu. Ove tvrdnje nikada nisu dokazane.
Vođa dizelaša
Knežević je živeo brzo i brzo je ušao u probleme sa starijim i iskusnijim kriminalcima. Bio je idol mladih koji su hteli sve i odmah, tvorac čuvene dizel generacije žestokih momaka. Želeći brzo da stvori svoje ime u beogradskom podzemlju, nije mnogo mario za stare kodekse i smatrao se da ga štite Giška i ekipa. Tu je očigledno napravio grešku, jer se mnogima za kratko vreme zamerio.
Jedne noći u prepunom hotelu Jugoslavija, naočigled svih prisutnih, sa ruku jednog gosta oteo je skupoceni sat i ključeve od džipa nisan patrol. Potcenio je gosta koga nije ni poznavao, i oduševljen napustio hotel. Čovek kome je Knele uzeo džip zvao se Miodrag Cvetinović, inače zet Radeta Ćaldovića Ćente, najbližeg saradnika Ljube Zemunca. Ubica Kneleta nikada nije pronađen, ali se gotovo svi poznavaoci podzemlja slažu da je ovaj događaj odredio njegovu sudbinu, te da stariji i iskusniji kriminalci nisu više hteli da mu oproste poniženja koja im je pravio.
