Godišnjica herojskog čina majora Milana Tepića
Sutra se navršava 27 godina od smrti Milana Tepića, majora JNA koji je poštujući zakletvu datu državi da će svojim životom braniti Jugoslaviju, 29. septembra 1991. prilikom hrvatskog pokušaja zauzimanja kasarne u Bjelovaru u okviru koje se nalazilo i veliko skladišta borbenih sredstava "Barutana", digao u vazduh i sebe i to skladište.
Ovo skladište je bilo smešteno u selu Benedik nedaleko od Bjelovara, a kada su hrvatske paravojne jedinice iz Zbora narodne garde počele opšti napad na kasarnu, major Tepić je minirao ovo skladište u kome se nalazilo čak 170 tona eksplozivnih sredstava. Potom je potčinjenima naredio da se izmeste iz skladišta, a kada su hrvatske snage pokušale nasilno da uđu, aktivirao je eksploziv.
Preživeli pripadnici JNA su kasnije posvedočili da im je Tepić objasnio zbog čega će se svesno žrtvovati.
"Jedanput ljudi daju reč, ona ostaje ili se pogazi. Ja sam dao reč da ću da branim ovu zemlju ako joj bude teško."
Zbog ovog herojskog dela koje se poredi sa podvikom vojvode Stevana Sinđelića, Tepić je posthumno odlikovan ordenom narodnog heroja.
Tada je zajedno sa njim poginuo i Stojan Mirković, 19-godišnjak na redovnom odsluženju vojnog roka koji je jedini odbio njegovo naređenje i nije želeo da se preda Hrvatima.
Od siline eksplozije tada je poginulo i 11 pripadnika Zengi.
Hrvatska paravojska je zatim, iz osvete streljala komandira straže na tom objektu, starijeg vodnika Ranka Stevanovića.
Direktor Veritasa, Savo Štrbac podseća da je napad na kasarnu JNA u Bjelovaru počeo to jutro, 29. septembra.
- Kasarna je prethodno 15 dana bila u totalnoj blokadi, a tog dana je otpočeo opšti napad. Na izmaku dana, komandant 265. mehanizovane brigade, stacionirane u kasarni na Vojnoviću, pukovnik Rajko Kovačević, naredio je obustavu dalje odbrane, odlaganje oružja, predaju vojnika i starešina i njihovo postrojavanje u krugu kasarne, nakon čega su oko 19 časova pripadnici ZNG ušli u kasarnu iz koje se više nije pružao nikakav otpor - objašnjava Štrbac i dodaje da su Zenge po ulasku u kasarnu odmah počele da se iživljavaju nad vojnicima.
-Po ulasku u kasarnu ZNG, Jure Šimić je, u svojstvu predsednika Kriznog štaba Bjelovara, naredio da se streljaju komandant Kovačević i njegovi pomoćnici, potpukovnik Miljko Vasić i kapetan prve klase Dragiša Jovanović. Sutradan su, po Šimićevoj naredbi, građani Bjelovara obilazili zauzetu kasarnu, u kojoj su bili izloženi leševi ubijenih oficira, koje su u mimohodu skrnavili pljuvanjem i mokrenjem po njima - navodi Štrbac.
U kasarni na Vojnoviću, pored pomenutih oficira, poginula su još šestorica pripadnika JNA (Zoran Krstić, Šukri Keljani, Ljubiša Lazić, Nedeljko Jovetić, Ejupi Bertoli i Goran Radovanović), a zarobljeno je 59 oficira, podoficira i građanskih lica na službi u JNA i oko 250 vojnika, koji su, nakon fizičkih i psihičkih zlostavljanja u logorima u Bjelovaru, razmenjeni 9. novembra iste godine u Bosanskom Šamcu.
Prema podacima "Veritasa" šestorica zarobljenih rezervista JNA sa područja Bjelovara (Radovan Barberić, Zdravko Dokman, Radovan Gredeljević, Ivan Hosjak, Boško Radonjić i Milorad Đorđević), izdvojeni su i zatvoreni u policijsku stanicu, odakle su ih, četiri dana kasnije, izvela uniformisana lica sa fantomkama na glavama i streljali ih iste noći u šumi Česma, nedaleko od mjesta Malo Korenovo. Sa njima je bio i civil Savo Kovač iz Bjelovara, koji je, igrom slučaja, iako je zadobio tri prostrelne rane, preživeo streljanje.
- Za opisane zločine nad pripadnicim JNA još niko nije osuđen. Pred Županijskim sudom u Rijeci, trenutno se sudi Juri Šimiću po optužnici iz 2010, ali se on brani sa slobode, a zadnje ročište je održano 9. marta ove godine - navodi Štrbac.
