Vranjska Banja: Bazeni Ćor-Mehmed paše
Ušuškana u kotlini istog imena i okružena moćnim masivom planine Besna Kobila, Vranjska Banja je još jedan prirodni biser južne Srbije. Istorija ovog prirodnog lečilišta seže u praistoriju.
Biser južne Srbije: Vranjska Banja
Prvi put se u pisanim dokumentima područje Vranjske Banje pominje još u povelji cara Dušana u 14. veku. Pominjala se često i u doba Osmanlija, koji su je prozvali Ilidža. Ipak, iako su dugo boravili na ovom području, i koristili se njenim darovima, Turci nisu učinili nijedan pomak ka izgradnji prave banje, kako su to umeli da čine na drugim područjima.Tokom ratova je ovo područje bilo često pustošeno.
Tek je krajem 18. veka vranjski paša Ćor-Mehmed podigao prva dva bazena. Treći bazen je podigao njegov sin Husein 1842. godine. To su bili prvi koraci ka stvaranju pravog lečilišta, ali se za gradnju prvih kuća i kafana čekalo sve do 1860. godine. Odmah nakon oslobođenja od Turaka, Vranjska Banja je krenula putem vrtoglavog razvoja. Tada je dobila i današnji naziv, prema gradu Vranju.
Prvih godina devetnaestog veka izgrađeno je više kuća, među kojima su najpoznatije Balkan, Zora, Bosna, Kosovo, Grand, Državni hotel. Vranjsku banju je počela da posećuje i srpska elita, poput kraljice Drage Mašin, supruge poslednjeg Obrenovića, Aleksandra. A posle Majskog prevrata 1903. i dolaska Karađorđevića, u ovu banju je dolazio i kralj Petar Prvi. Vranjska banja je postala članica Udruženja Kraljevskih banja Srbije, kao i Asocijacije Kraljevskih banja Evrope.
Kraljeva kada
Pre Prvog svetskog rata Vranjska Banja je došla na glas uspešnog lečilišta, pa su u njoj počeli da letuju i gosti iz inostranstva, uglavnom iz Grčke. Kralj Petar Prvi Karađorđević lečio se 1914. u ovoj banji, gde je imao svoju kabinu, s kadom koja je sačuvana do danas.
