Greh Miloša Obilića
Manastir Tuman smešten je, kako opisuju stari izvori, "u dražestnoj dolini planina golubački". Danas pripada Braničevskoj eparhiji. Neobično ime duguje predanju o legendarnom kosovskom junaku Milošu Obiliću koji je navodno u ovom kraju, u selu Dvorištu, imao dvor.
Miloš je jednog dana u lovu nehotice smrtno ranio pustinjaka Zosima Sinajita, podvižnika u obližnjoj pećini. Kada htede da ga ponese vidaru, pustinjak odmahnu i reče: "Tu mani", tj. pusti da tu umrem. Da bi okajao greh, Miloš je podigao zadužbinu u koju je položio isposnikove mošti.
Stvarno vreme gradnje i ime ktitora ovog manastira kod Golupca nisu sačuvani. Popis iz doba sultana Murata Trećeg, iz druge polovine 16. veka, određuje lokaciju manastira "kod sela Tumana" i kaže da u njemu žive samo dva monaha, ali da daje veliki porez, što znači da je manastir imao lep zemljišni posed i prihode.
Na položaj Tumana je povoljno uticala obnova Pećke patrijaršije pod patrijarhom Makarijem Sokolovićem. U to vreme je nastalo je i književno delo "Tumanski apokrifni zbornik" koji se danas nalazi u arhivu JAZU u Zagrebu. Manastir je opusteo do Velike seobe Srba, a ponovo se pominje tek u 18. veku, kada je Austrougarska okupirala deo Srbije.
Po izveštaju Maksima Ratkovića, egzarha beogradskog mitropolita, manastirska crkva je stara i siromašna toliko da nije imala ni bogoslužbeni pribor i knjige. Osim monaha Isaije, rodom iz Hercegovine, učesnika sabora u Sremskim Karlovcima 1735. godine, drugih monaha nema, a manastir je izdržavala parohija od 30 domova. U vreme Kočine krajine Tuman je spaljen, a pravu obnovu je dočekao tek posle Drugog srpskog ustanka, u doba kneza Miloša Obrenovića
Zasluga za to pripada Pavlu Bogdanoviću, knezu požarevačke nahije. On je sa ostalim priložnicima podigao 1826. godine monaške kelije i privukao novo bratstvo. Tuman je kasnije dobio 15 hektara njiva i oko 400 hektara šume, od čije se seče i izdržavao, jer je orahovo i hrastovo drvo korišćeno u gradnji železnice. Prihod je dopunjavala zakupnina od kafane, koju je manastir davao u najam, i vodenica potočara. Zemljotres je 1879. gotovo potpuno uništio manastirsku crkvu. Pošto nije bilo novca da se sve sruši i iznova podigne, urađena je samo sanacija i postavljen novi ikonostas. Ipak, 1910. crkva je morala da bude srušena pre no što se obruši na vernike. Zbog ratova koji su uskoro izbili, sadašnja crkva je podignuta tek 1924. godine. U Tuman je 1934. preseljeno rusko bratstvo iz manastira Miljkova, a od 1966. je ženski manastir.
Zosimova isposnica
Nova crkva Tumana posvećena je arhanđelu Mihailu, i zidana je u srpsko-vizantijskom stilu, sa bogatom dekoracijom. Unutrašnjost crkve je tek nedavno živopisana. Ikonostas je nizak i sličan srednjovekovnim. U naosu crkve se nalazi kivot sa moštima Svetog Zosima Sinajita. Isposnica ovog sveca nalazi se u pećini, a iznad nje je i Zosimova kapela.
