Zmija na večeri
Kada je vizantijski car Vasilije Prvi u 9. veku zauzeo Neretvljansku oblast, u kojoj su živeli Srbi, pokrstio je narod, porušio njihove mnogobožačke hramove, a najveći među njima pročistio i pretvorio u crkvu posvećenu Svetom Vidu. Na osnovu tog podatka i velikog srpskog praznika Vidovdana može se pretpostaviti da je Svetovid bio vrhovni bog Srba.
Međutim, na fasadi župne crkve Useljenja blažene Device Marije iz 8. veka, u Žrnovici kod Splita, pronađen je prikaz drugog boga, Peruna, u borbi sa medvedom, a medved je životinjski lik drugog slovenskog boga Velesa.
Tako ni vrhovni bog Srba iz doba dok su bili mnogobošci do danas nije sa sigurnošću utvrđen jer su jedini izvori o drevnoj religiji narodne legende i pesme. Vizantijski hroničar Prokopije kaže da su Sloveni u vreme naseljavanja Balkanskog poluostrva verovali u jednog glavnog boga, i to boga munje, kome su bila podređena božanstva nižeg reda.
Kako južno od Dunava u geografskim imenima postoje mnogi tragovi imena Peruna, može se pretpostaviti da je kod južnih, kao i kod istočnih Slovena, Perun bio vrhovni bog. Prvih decenija 20. veka srpski etnolog Veselin Čajkanović je došao do zaključka da je vrhovni bog starih Srba bio Dabog, i da je on bio vladar podzemnog sveta i mrtvih, dok je njegov kolega Sreten Petrović bio ubeđen da je vrhovni bog bio Triglav, što je slovensko ime za srpskog boga Trojana, i da je on bio neka vrsta mnogobožačkog svetog trojstva, i vrhovni bog svih Slovena.
U narodnoj religiji zadržali su se ostaci prastarih verovanja u natprirodnu moć životinja, koje štite svoje ljudsko pleme na zemlji, i o tome govore mnoga geografska imena, kao što je, na primer, planinski vrh Međed na Durmitoru. Dosta bića iz slovenske mitologije mogu uzeti oblik neke životinje. Tako, na primer, veštica može postati leptir, mačka ili kobila
Među životinjama koje su Srbi naročito cenili oduvek su vuk i zmija. Obe ove životinje predstavljaju mitskog pretka, s tim što vuk može biti i životinjski oblik boga Dažboga. Zmija je čuvarkuća i tu obično i živi, pod pragom ili ispod ognjišta. Verovalo se da takva zmija predstavlja ili rodonačelnika porodice, prvog pretka od koga je porodica nastala, ili je to predak koji je bio najzaslužniji i koji se po nečemu istakao. Zmija čuvarkuća se pozivala na večeru ukoliko bi porodica bila u nekoj nevolji.
