Hrišćanstvo u Srbiji (9): Ključ za Makedoniju

Bargala, episkopsko sedište, bila je lokalitet Gradine, grada u selu Gornji Kozjak blizu današnjeg Štipa i zaštićena je sistemom kružnog utvrđivanja. Na brdu Donji Kozjak, 3 km udaljenom od Bargale, nalazio se lokalitet Bandera, uporišnog karaktera i, možda je, kako ističu neki arheolozi, tu bila smeštena Tribalska, Skitska ili Tračko-skitska prestonica. Ruševine Bandere potiču iz 5. do 3. veka pre nove ere.

Viničko utvrđenje

 

Rudnik ikona

Zapadno od Bargale nalazi se lokalitet Cvilig, sa kvadratnom kulom koja je takođe deo odbrambenog fortifikacionog sistema. Sličnog karaktera je i kula na lokalitetu Crvulevo, na Kozjačkoj reci. Nekoliko kilometara dalje, u selu Radanje (Radovanje), na lokalitetu Silvik, nađeni su ostaci kamene kule, sa kvadratnom osnovom.

Dosadašnja arheološka iskopavanja otkrila su ostatke nepravilnog poligonalnog utvrđenja koje je, na uglovima, bilo ojačano kulama. Na njegovoj južnoj strani, u širini 100 sa 50 m, pronađena je jednobroda crkva, a 50 m istočno od nje i neka nepoznata građevina, sa ostacima kolonade stubova. Između temelja ove zgrade i kolonade, na dubini od 2 m, otkriveno je 30 celih ikona i 80 u komadima. Ovaj izvanredno značajan starovekovni hrišćanski nalaz, leži na lokalitetu Viničko kale, na nadmorskoj visini od 450m, u vrhu grebena, na skoro neosvojivom terenu.

Još jedan izuzetno važan podatak za rano hrišćanstvo u Srbiji, odnosno Srbiji - Makedoniji i Staroj Srbiji, kako se nekada ovaj prostor zvao, je Hijeroklova Tranupara. Tranupara je poznato arheološko nalazište u Srpskoj Kamenici (danas preimenovana u "makedonsku"), naselju - gradini koja je bila ključna za odbranu i sigurnost cele Kočanske kotline, smeštena na obroncima Osogovskih planina. Istraživač ovog prostora, B. Aleksova, ovo ime, Tranupara, etimološki tumači kao simbiozu latinske reči "trans" i grčke "para" što bi, udruženo, značilo prelaz preko nečega.

Naravno, ovo je besmisleno. U pitanju je polatinjeno srpsko ime - etimološko značenje reči, Tranupara leži u okolnostima geografskog reljefa i pre označava srpsko "trapanje", odnosno oprezan hod preko neravnih, kamenitih površina; odatle i naziv ovog lokaliteta, Srpska Kamenica.

Srpska Kamenica nalazi se na ušću Kameničke reke u reku Bregalnicu, na brdu Kalata. Gradina je sa tri strane bila zaštićena planinama, koje su se usecale čak do rečnih korita. Na vrhu Kalate bio je zaravnjen plato kome je, jedino sa severne strane, bio moguć pristup. Kamenica je bila ograđena odbrambenim zidinama razmera 35 sa 80 metara, sa rovom izdubljenim u steni.

S obe strane rova, drevni graditelji su postavili zidove. I ovde se može objasniti latinsko-grčko Tranupara kao srpsko "trapanje", jer prilikom izlaska ili ulaska u grad, uvek se moralo preći preko dva zida i izdubljenog odbrambenog rova, što je zahtevalo oprezan hod, trapanje.

Na ovom lokalitetu bile su iskopane dve značajne crkvene građevine: 400 m zapadno od ušća reke Kamenice u Bregalnicu, u mestu Beogov Dub, kasnije islamizacijom preimenovan u Begov, nađena je jednobroda bazilika, a na lokalitetu Keramidnica, nađena je velika, trobroda bazilika sa ostacima septuma i sintronosa.

Samo ime, Beogov Dub, hrast, ukazuje na sarmatsko poreklo naziva. Mnogi alanski kraljevi nosili su ovo ime, a hrast je bio sveto drvo Srba. Hijerokle kaže, da je između Tranupare i Pautalije (palanke, u pitanju je Kriva Palanka), razdaljina 50 milja.

Značaj Kamenice, Tranupare za Kočansku kotlinu je i u tome što je odavde išla najkraća saobraćajnica za Krivu Palanku, a sa druge strane, ovaj, dobro branjen prolaz, preko Osogovskih planina, štitio je proboj u južne provincije Rimskog carstva. Ovo su bila Trajanova vrata, brana carstva.

Hijerokle, u Aktima Petog ekumenskog sabora, iz 533. godine, spominje grad Zaparu. Zapara je potpadala pod jurisdikciju Justijane Prima, a teritorijalno, sredozemnoj Dakiji. Ova gradina se nalazila na ušću Zletovske reke u Bregalnicu, na lokalitetu Krupište, gde su nađeni mnogobrojni ostaci iz ranohrišćanskog perioda. Od tri utvrđenja, koje navodi Hijerokle, jedno je bilo u okviru naselja Zapara-Krupište, a ostala dva u okolnim brdima.

Upravo prema ta dva brda, na kojima se nalazila odbrana grada, Zapara je dobila ime. Naime, severno od Krupišta bile su dve utvrde: Mali i Veliki Capar. Capar se prvobitno zvao Šapar i odatle njegovo latinsko ime Capar, jer "capio" znači na latinskom isto što i slična reč "ćapiti" na srpskom: uhvatiti, zgrabiti, osvojiti. Kasnije je ova srpska reč pretočena u grčku kao Šapio, Capio, Capara, Zapara. Srbizovano, grčko Capara, danas se održalo kao Zapara. Ime je sadržavalo ideju branitelja, jer, stvarno osvajanje ovih utvrda, Malog i Velikog Capara, značilo je osvajanje, ćapanje, zauzimanje grada.

Mera opreza

Ikona iz Male Vinče

Grad Krupište, Zapara ili Šapar, imao je ostatke antičkog naselja, nekoliko utvrđenih objekata i tri crkve. Sudeći po istorijskim izvorima, Šapar je bio jako crkveno središte, o čemu svedoče ostaci dve bazilike i kružni martirijum.

Trobrodna bazilika, nađena je ispod crkve svetog Nikole, a jedna, krstoobrazna bazilika, otkopana je na potezu Kale. Zapadno od Krupišta, na lokalitetu Kletovnik, nađena je jedna kružna građevina, najverovatnije pomenuti martirijum.

Krupište je bilo prirodni mostobran, na levoj obali reke Bregalnice, dok je Bargala bila sa njene leve strane. Postavljanje Krupišta preko puta Bargale bila je vojna potreba, ali i mera opreza. Tri crkvene građevine bile su zaštićene sa tri utvrđene građevine. Šapar je štitio mostobran preko reke Bregalnice, a, što je još značajnije, odavde je kretao u starom veku put za Krivu Palanku, koji je kao transverzala presecao reku Bregalnicu.

Žilu kucavicu i uporišnu tačku ovog odbrambenog sistema čini grad Ključ, često ime za gradine sarmatskih Jaziga i Anta. Takođe, mnogi etrurski gradovi su nosili ovo ime. On se nalazio na dva brda, iznad Kozjačke reke. Grčko Kolenidin, latinski Kluzij i turski Kalauzlija, kako je, vremenom, gradina menjala ime, imaju isto značenje reči ključ.

Sutra: Hrišćanstvo u Srbiji (10): Srpski Isus u Hadu