Hrvati naručili ubistvo Đinđića?!
Ubistvo premijera Srbije Zorana Đinđića bio je dogovor pripadnika hrvatske i srpske političke i finansijske elite, uz logističku i organizacionu podršku političkog, obaveštajnog i kriminalnog podzemlja u Hrvatskoj, Srbiji, BiH i na Kosovu i Metohiji, a sama likvidacija naručena je i organizovana iz Hrvatske, tvrdi hrvatski novinar Domagoj Margetić.
Političke promene u Beogradu dolaskom vlade premijera Zorana Đinđića ozbiljno su ugrozile tranzicioni poredak moći na Balkanu, dogovoren pre svega tajnim sporazumima elita u Zagrebu i Beogradu tokom 1990-ih godina, piše Margetić na svom internet portalu "Necenzurirano.com".
Iako to nije znao, svojim postupcima Đinđić je ozbiljno ugrozio finansijsko-poslovne operacije tranzicione elite u Hrvatskoj i doveo u pitanje njihove pozicije ekonomske moći, zbog čega su doneli odluku: "Rešiti se Zorana", navodi dalje Margetić.
Iako se godinama na ubistvo Đinđića gledalo kao na unutrašnji problem Srbije, odnosno isključivo kao na atentat sa kojim je povezano srpsko kriminalno podzemlje, hapšenje aktera atentata na Đinđića u Hrvatskoj otvorilo je "Pandorinu kutiju" i otkrilo mučnu činjenicu: ubistvo je bilo stvar regionalnog kriminalnog dogovora balkanskog političkog, obaveštajnog i kriminalnog podzemlja, te političkih elita čije je interese Đinđić ugrozio preuzimanjem vlasti u Srbiji.
Đinđićeve ubice su poslovno i finansijski povezane sa hrvatskim kriminalnim podzemljem i hrvatskim obaveštajno-bezbednosnim službama, tvrdi Margetić.
Pozadina Đinđićevog ubistva i dokumenti koji se nalaze u posedu ovog portala, kako piše Margetić, ukazuju na mrežu naručilaca, organizatora i izvršilaca ovog atentata iz Hrvatske, Srbije, BiH i sa Kosmeta.
Tačnije, do sada nepoznati detalji o stvarnom motivu ubistva Đinđića otkrivaju kako je Đinđićevo ubistvo naručeno i organizovano iz Hrvatske, a izvedeno je u Srbiji, između ostalih, uz pomoć pripadnika dela srpskog kriminalnog podzemlja, i to onog dela koje je najuže organizaciono, poslovno i finansijski povezano kako sa kriminalnim podzemljem u Hrvatskoj, tako i s hrvatskim obaveštajno-bezbednosnim službama, ali i vrlo dobro organizovanim obaveštajnim podzemljem u Hrvatskoj, koje u celini kontroliše vrh ratnih kriminalnih struktura hrvatske političke i finansijske elite.
Iako je srpska istraga i kasniji sudski proces, možda, identifikovala deo izvršilaca ubistva premijera Zorana Đinđića, stvarni motivi, kao i naručioci i organizatori, te fondovi iz kojih je finansiran atentat na srpskog premijera nikada nisu u celosti razotkriveni.
Razlog je, pre svega, izuzetno dobro izvedena kriminalna operacija u kojoj su naručioci, organizatori i finansijeri ubistva Zorana Đinđića bili potpuno razdvojeni od izvršilaca, pa se tokom istrage nakon sprovedene akcije "Sablja" nisu mogli ni identifikovati, ni dovesti u vezu sa ubistvom srpskog premijera, tvrdi još Margetić.
Osim toga, zbog trenutka u kojem je Đinđić ubijen i okolnosti pod kojim je ubijen, kao glavni motivi njegovog ubistva razmatrani su otvaranje Srbije punoj saradnji sa Haškim tribunalom, te sukob srpskog premijera sa duvanskom mafijom, što je bio potpuno pogrešan trag, koji je srpskim istražiocima onemogućio dolazak do stvarnih naručilaca ubistva Zorana Đinđića, piše Margetić na portalu i navodi:
"Oficir za vezu naručilaca i organizatora ubistva i izvršilaca operativno je funckionisao u BiH. O toj vezi Đinđićevih ubica i naručilaca i organizatora ubistva čuo sam neposredno nakon ubistva, kada me grupa iskusnih, dugogodišnjih operativaca tadašnje Protivobaveštajne agencije kontaktirala vezano za sve okolnosti beogradskog atentata".
Tokom operativne obrade nevezane za atentat na Đinđića, operativci tadašnje hrvatske POA-e presreli su komunikaciju izvesnog Milana Damjanovića, koji danas živi u Slatini pokraj Banjaluke, sa nekada visokopozicioniranim državnim funkcionerima Hrvatske, predsednikom Uprave jedne poslovne banke u Hrvatskoj i predsednikom Uprave jednog hrvatskog koncerna, u kojoj se pominjalo: ‘rešavanje Zorana’".
Istovremeno, navodi Margetić na svom portralu, uhvaćena je Damjanovićeva komunikacija sa pojedinim fizičkim osobama u Srbiji, koje su bile povezane sa sada već osuđenim izvršiocima Đinđićevog ubistva, kao i drugim pripadnicima tzv. "zemunskog klana", odnosno onoga što je do toga klana ostalo.
Izbor Damjanovića, anonimnog penzionera sa srpskim i BiH državljanstvom, nekada visokopozicioniranog obaveštajnog oficira saveznih, jugoslavenskih obaveštajno-bezbednosnih službi, koji je i u vreme rata bio oficir za vezu srpskih i hrvatskih obaveštajnih službi, bio je idealan izbor za koordinatora i oficira za vezu za izvođenje ovakve paraobaveštajne, kriminalne operacije, navodi Margetić.
Iste operativne linije komunikacije između srpskih i hrvatskih obaveštajnih službi, te kriminalnih organizacija u Srbiji i Hrvatskoj, korišćene su i tokom 1990-ih godina, kada su ih uspostavili internim dogovorima Franjo Gregurić, kao ratni premijer hrvatske vlade u dogovoru sa tadašnjim HDZ-ovim državnim vrhom, i Slobodan Milošević, tadašnji predsednik Srbije.
Upravo tim kanalima su dogovarani multimilionski poslovi međunarodnog krijumčarenja oružja, narkotika, cigareta i nuklearnih materijala preko Hrvatske i Srbije, a crni prihodi takvih poslova završavali su u zajedničkim finansijskim operacijama hrvatske i srpske političke, finansijske i kriminalne elite preko tajnih računa na Kipru, u Nemačkoj, Austriji, Velikoj Britaniji, Francuskoj, ali i samoj Hrvatskoj.
Istovremeno, milijarde američkih dolara koje su pripadnici hrvatske i srpske tranzicione elite iznosili iz Hrvatske i Srbije završavali su takođe u zajedničkim finansijskim operacijama u bankama u zajedničkom tajnom suvlasništvu u Velikoj Britaniji, Francuskoj i Austriji.
Te finansijske operacije ujedno kriju i tajnu finansijske moći tranzicionih elita na Balkanu sa kojima je Zoran Đinđić, po dolasku na vlast u Srbiji, odbio da sklopi nove dogovore i aranžmane o podeli interesnih sfera i podeli moći i uticaja.
Štaviše, ubijeni srpski premijer je odmah po dolasku na vlast pokrenuo inicijativu za istragu o tragu novca koji je Milošević sa svojim saradnicima iznosio iz zemlje na tajne račune pod njegovom kontrolom, te je pokušao da pokrene proces za vraćanje tih sredstava u srpski državni proračun.
Taj proces koji je pokrenula Đinđićeva vlada u Beogradu imao je znatno dalekosežnije posledice nego što je sam Đinđić u tom trenutku mogao da predvidi, a zadiranje u same temelje strukture moći balkanskih tranzicijskih elita je srpskog premijera na kraju koštalo života, smatra Margetić.
