Katolički sveci - 11 tačaka protiv Alojzija Stepinca (4): Visoki orden od Pavelića

U preostale tri od jedanaest tačaka, koje navodi kao razlog zbog kojeg Alojzije Stepinac, ustaški vikar i član parlamenta NDH, ne može nikad biti kanonizovan, istoričar dr Dario Vidojković govori o priznanjima koje su nacisti i ustaše odavali ovom svom saradniku iz vrha katoličke crkve.

wikimedia.org/Janezdrilc

Grob Alojzija Stepinca u katedrali u Zagrebu

Ozloglašeni fratar

Pod devetom tačkom, on navodi orden koji je Stepinac 1944. godine primio od ustaškog poglavnika Pavelića. Stepinac je odlikovan visokim ordenom za zasluge "Velered sa zvijezdom", a njegova podrška ustaškom režimu bila je i opravdanje za veliki broj hrvatskog klera koji je lično učestvovao u ustaškim pokoljima i koji su čak bili u njihovim redovima kao zloglasni fra Miroslav Filipović Majstorović, koji je čak bio komandant "Aušvica na Balkanu", kako je nazivan Jasenovac, jedan od ukupno osam logora smrti u Drugom svetskom ratu.

Deseto: bez griže savesti održavao je "srdačne odnose" sa nacističkim režimima. U izveštaju ambasade Velike Britanije u Beogradu od 1953. ukazano je da je Stepinac održavao "nepotrebno srdačne odnose" s nemačkim i italijanskim okupacijskim vlastima, kao i sa ustašama, te da nije protestovao niti zauzeo javan stav protiv masakra nad Srbima, Jevrejima i Romima.

Jedanaesto: Jad Vašem, memorijalni centar jevrejskih žrtava u Izraelu, dva puta je odbio dodelu nagrade "Pravednik među narodima". Za proces kanonizacije relevantno je mišljenje i Jevreja i Roma, jer su i oni pored Srba i antifašista, takođe, bili žrtve ustaškog režima u NDH. Zato, posebno treba uzeti u obzir činjenicu da, iako je dva puta (1970. i 1994) podnet predlog Memorijalnom izraelskom centru Jad Vašem da se Stepincu zbog toga što je spasao određeni broj Jevreja dodeli nagrada Pravednik među narodima, oba predloga su odbijena, jer je za ovu nagradu potrebno da je prilikom spasavanja spasilac u opasnost dovodio sopstveni život.

Ne kanonizaciji Alojzija Stepinca je jedini mogući sud i odgovor istorije i moralno-etičkih principa hrišćanstva. Suprotno bi značilo brutalnu zamenu teza, po kojoj se počinilac svrstava i poistovećuje sa žrtvom, i čime se žrtve ubijaju po drugi put i tako njihova žrtva potpuno obezvređuje, a rehabilituju izvršioci i saučesnici u masovnim zločinima! Takav ishod bi značio vid revizije istorije, i vodio bi ka opravdanju ustaškog režima i ustaški zločini bi se time saprali i aminovali, a krajnja logika jednog takvog eventualnog ishoda, dakle proglašenjem Stepinca za sveca bi mogao, ne daj Bože, da dovede i do postavljanja pitanja proglašenjem za sveca i samoga Ante Pavelića, koga je Stepinac toliko puta "blagoslovio", od koga je ustaško ordenje primao i pozdravljao kao vođu hrvatskog naroda!

Nadbiskup Alojzije Stepinac nije samo javno podržao proglašenje NDH, nego se stavio aktivno u službu ustaškog zločinačkog režima uživajući neosporan verski autoritet, a kao član parlamenta NDH bio je nesporno i deo njenog političkog sistema.

Odlučno "ne" kanonizaciji

Ustaški vojni vikar i Zagrebački nadbiskup Stepinac kraj rata doživljava netaknut na svojoj dužnosti kao jedna javna i ključna ličnost ustaške NDH, čijim držanjem je dao podršku katoličke crkve u NDH ustaškom režimu, a ne u nekom koncentracionom logoru ili u internaciji, kao jedan Rupert Majer, ili Martin Nimeler, primera radi.

I posle svega toga, da li Stepinac zaista zaslužuje da bude proglašen svecem Katoličke crkve, i da se tako stavi u isti rang istinskih mučenika i heroja Katoličke crkve i antinacističkih boraca kao što su Edit Štajn ili Rupert Majer, ili biskup Galen ili velikomučenik Vukašin Mandrapa iz Jasenovca? Valjda je odgovor više nego jasan i u ovom slučaju krajnje nedvosmislen i jedino može biti: Ne! - zaključuje dr Dario Vidojković.

K  R  A  J