"Udar Rusije na Crnu Goru upravo je postao još brutalniji"
Funkcioner Putinove Jedinstvene Rusije Sergej Železnjak nedavno je poslao zahtev da se u Crnoj Gori formira jedinstvena opozicija, koja će se boriti protiv sadašnje vlasti. Ovaj poziv naišao je na osudu u jednom delu crnogorske javnosti, a podgorički list Pobjeda ocenjuje da je politički pritisak Rusije na suverenu Crnu Goru upravo ušao u brutalniju fazu.
"Repertoar ruske imperijalne politike prema Crnoj Gori veoma je razuđen: otvorenu finansijsku, diplomatsku, propagandnu, navodno i obaveštajnu podršku dobijaju antizapadne, panslavističke i velikosrpske stranke, Srpska pravoslavna crkva, antinatovske nevladine organizacije i mediji, ali i takozvani nezavisni listovi i televizije sa pronatovskom retorikom i američkim kapitalom, te uticajni NVO-i koji imaju milionske grantove od institucija EU i Amerike", napisao je književnik Milorad Popović.
- Ruski stručnjaci za specijalni rat, penzionisani oficiri KGB-a, potpomognuti ekspertima iz Izraela, imaju za cilj da se među prozapadnim javnim mnjenjem, pristalicama NATO-a koje podržavaju vladu, stvori osećaj nemoći i straha - navodi on.
Svi udari na Crnu Goru
Ukazuje da se bolji poznavaoci crnogorske istorije sećaju da je ovo treći put u poslednjih 160 godina da Rusija organizuje opoziciju u Crnoj Gori, kako bi osuetila veći stepen državne samostalnosti i prozapadni smer spoljne politike.
Najpre je to bilo, početkom 19. veka, a posle i kao deo federalne komunističke Jugoslavije.
Treći udar Rusije na Crnu Goru odigrava se upravo sada, a "proruska koalicija je ovog puta, za razliku od prethodne dve, veoma šarolika, pored četničkih vojvoda i dovojvoda, ruralnih pesničića, uvezenih i domaćih klerikalaca, kvazilevičara panslavista, pojačana bivšim indipendistima, novojotovanim turbocrnogorcima, samozvanim anarhistima i bandijeristima s kineskom svilom".
Profesionalnim istoričarima nameće se interesantna komparacija: knjaz Danilo Petrović Njegoš, Josip Broz Tito i Milo Djukanović, u ključnim trenucima svojih političkih karijera imali su javnu ili prećutnu podršku Petrograda i Moskve, da bi u trenutku zaokruženja državne nezavisnosti postali neprijatelji ruskih imperijalista, smatra Popović.
- Strategija Imperije u najavi neprijateljstva nemaju smisla za suptilnost i tajnovitost: one ne sakrivaju svoje pretenzije i uvijek gađaju u centar, u lidera remetilačke države, kao što je to nedavno bilo sa predsednikom Gruzije Sakašvilijem ili Ukrajine Juščenkom. Tako i danas udaraju na Mila Đukanovića šireći, uz pomoć domaćih satelita, iluziju da je dovoljno samo da ode predsednik vlade i da će nestati korupcija i stoletne podele među pravoslavnim stanovništvom u vezi državnog i nacionalnog pitanja
Agresivna kampanja
U toj atmosferi, ističe, je stvoren lajtmotiv propagandne kampanje Demokratskog fronta, "Mi ili On" koji je varijacija starih četničkih slogana "Sloboda ili smr", "Domovina ili smrt".
Politički bogalj
On procenjuje i da bi se, ako bi aktuelna opozicija došla na vlast, za samo godinu dana Crna Gora, slično Bosni i Hercegovini ili Makedoniji, pocepala po etničko-nacionalnim šavovima i postala trajni politički bogalj.
Međutim, kako smatra Popović, Crna Gora nije više sama kao u doba knjaza Danila, koji je likvidiran udruženom akcijom ruskih, turskih i austrijskih agenata; ona je mediteranska zemlja u koju se baćuške ne mogu ušetati tenkovima kao u Južnu Osetiju, Abhaziju, Pridnjestrovlje, Krim ili Donjeck, ukazuje Popović.
- Brutalni scenariji su ovde, ipak, komplikovaniji i teško izvodljivi. Jedini efikasni metod ruskih specijalista i njihovih ovdašnjih agenata da se Crna Gora obezglavi je likvidacija protagonista prozapadnog političkog opredeljenja. Ipak, na takav avanturistički potez Kremlj se neće odlučiti, s obzirom na sadašnje međunarodne konstelacije i na to da Crna Gora nema stratešku važnost Ukrajine, Gruzije ili Sirije. Treba, dakle, očekivati da će se Rusija ograničiti na takozvanu meku silu, kombinovanjem propagandnog, obaveštajnog i političkog rada, iako ne treba isključiti i druge scenarije - piše on.
Popović navodi i da nacionalistički krugovi u Moskvi i Beogradu, na osnovu dosadašnjih izbora znaju da antinatovske stranke bez bivših indipendista, SDP-a i pokreta URA, nemaju izgleda da promene strateški kurs Crne Gore.
Vladavina Đukanovića
Popović navodi i da četvrtvekovna vladavina DPS-a je zaista evropski raritet, ali i Crna Gora je sui generis.
- U Evropi nema države od 600.000 stanovnika, u okruženju agresivnih nacionalizama koji pretenduju na njenu teritoriju, i uz to još uvijek ima četrdesetak posto sopstvenih građana sa kontroverznim ili neprijateljskim odnosom prema crnogorskoj državnosti. Dugovečnost vladavine Mila Đukanovića nije teško objasniti: većina građana u njemu još uvek vidi jedinog snažnog lidera koji je sposoban sačuvati političku stabilnost, nezavisnost i prozapadni kurs Crne Gore - naveo je Popović.
