Hrvatima smetaju i srpske kosti!

Srbi u dolini Neretve od 1995. godine suočeni su sa "nacionalnim inženjeringom" Hrvatske i kontinuiranim "krstaškim ratom" Katoličke crkve da u potpunosti promeni etnički sastav stanovništva. Od najmanje desetak etnički čistih ili pretežno srpskih sela, danas su to još jedino Prebilovci, a odlukom kantonalnih i opštinskih vlasti da izdaje u zakup zemljište oko Hrama Vaskrsenja u čijoj kosturnici su posmrtni ostaci 4.000 nevinih žrtava ustaša iz 1941, šalje se jasna poruka Srbima da nisu dobrodošli.

 

Ovo, u intervjuu za "Vesti", ističe Milenko Jahura, predsednik Upravnog odbora Srpskog nacionalnog društva Prebilovci.

Njegova izjava da je zemljište oko crkve već dato u zakup nekim Hrvatima izazvalo je ogromnu pažnju javnosti.

Načelnik opštine Čapljina je tu informaciju odmah demantovao, a Jahura kaže da je reč o zakulisnim radnjama koje su moguće zato što u BiH još nema pravne sigurnosti po pitanju vlasništva nepokretnosti.

- Načelnik je demantovao da je izdato u zakup oko 10 hektara zemlje Hrvatima, već pet hektara jednom Srbinu. Međutim, potvrdio je da se zemlja izdaje u zakup bez prethodnog obaveštavanja Prebilovčana.

Problem je što se i dalje ne zna čija je to zemlja. Prema katastru, ona pravno pripada državi, ali prema gruntovnim knjigama, to je zemlja koja je vekovima bila u kolektivnom vlasništvu Srba iz Prebilovaca. Oni su tu napasali stoku i pre nego što su došli Turci. To su istorijske činjenice.

Dakle, zbog ovakvog zamešateljstva, moguće je da neko i moju imovinu proglasi državnom ili da je proda, a da ja to i ne saznam. Već je u Prebilovcima na crkvištu bila velika divlja deponija, ali od toga se odustalo posle povratka Srba u selo. Ovo je valjda nov način da se promeni sastav poslednjeg etnički čistog srpskog sela.

Šta hoćete da kažete?
- Prebilovci su ostali jedino selo u kome još nije došlo do promene etničke strukture. "Kolonizacija" je počela sa prestankom rata. Hrvati su u svim srpskim ili mešovitim selima južno od Mostara izgradili naselja za svoje izbeglice od kojih se neka zovu Bobanovo, Šuškovo... U Tasovčićima imamo tri hrvatska naselja, u Klecima isto tri, isto toliko kod manastira Žitomislić i svim selima duž toka Neretve veštački je postignuta ogromna hrvatska većina. Svako to naselje je dobilo i veliki betonski krst kojim valjda treba da se ostali upozore da se pokaže da je to "katolička zemlja". Situacija nije bolja ni severno od Mostara gde su uglavnom živeli Srbi, a sada su tamo uglavnom većina Hrvati, ali i muslimani.

Da li je bilo naznaka da će "kolonizacija" stići i u Prebilovce?
- Novembra prošle godine, generalni vikar mostarskog biskupa, don Željko Majić održao je govor nezabeležen za nekog crkvenog velikodostojnika. On je, između ostalog, kazao da kanonizovane žrtve ustaškog zločina u Prebilovcima, a nije ni upotrebio naziv sela već ga je nazvao "susjednom uzvisinom", nisu nevine, odnosno da su "čašćene" i još mnogo toga. Posle je skratio govor na internetu, ali sačuvao sam original.

Kako da o tome javnost ne zna apsolutno ništa?
- Nije niko ni reagovao. Ni u BiH, ni u Srbiji, mada sam na potrebu reagovanja ukazao predstavnicima SPC. Možda su mislili da je to samo incident i ništa više, ali se pokazalo da je to zapravo bila najava drugačijeg odnosa prema Prebilovcima.

Nedavno je i jedan hrvatski voditelj u Zagrebu upozorio na srpske sveštenike "koljače". Ima li tu veze?
- U pitanju je jedinstven, dugotrajan odnos Rimokatoličke crkve prema Srbima bez obzira da li su u Zagrebu, Slavoniji ili Hercegovini. Stepen ispoljavanja nasilja zavisi samo od mentaliteta lokalnog stanovništva i mentaliteta tih sveštenika, a u Hercegovini su uvek bili najekstremniji.

Znači li to da se ustaštvo "povampirilo" i u Bosni?
- Kod naroda taj pokret nikada nije zamro, već je bio pritajen, a negovao se u porodici, i u crkvi. Naravno, država se donekle borila protiv toga, ali jasno je da nije mogla da ga suzbije zbog masovnosti.