"Nije bilo naređenja za progon nesrba"
Bivši predsednik skupštine srpske opštine Vogošća Svetozar Stanić izjavio je pred Haškim tribunalom, svedočeći u odbranu Radovana Karadžića, da nikada nije dobio naređenje za progon nesrpskog stanovništva, niti sugestiju o tome.
Karadžić (67), tadašnji predsednik Republike Srpske i vrhovni komandant njenih oružanih snaga, optužen je za progon Muslimana i Hrvata širom BiH, 1992-95.
Negirajući navod optužnice da su krizni štabovi i srpske opštine, formirane u proleće 1992, bile sredstvo da Srbi nasilno preuzmu vlast u opštinama koje su smatrali svojim, uključujući Vogošću, Stanić je izjavio da je uspostavljanje tih organa vlasti bilo u skladu sa zakonima SFRJ i odlukama o regionalizaciji BiH.
Pročitajte još:* Svedok: Srpske snage nikada nisu pucale na civile |
Svima koji su želeli da odu, to je bilo dozvoljeno, "bez obzira da li su bili Muslimani ili Hrvati", dok je Srbima vojnim obveznicima to bilo zabranjeno zbog mobilizacije, kazao je svedok.
Stanić je izjavio i da se krizni štab u Vogošći najviše bavio organizacijom civilnog života u ratnim uslovima, ali je potvrdio da je znao za pritvor u vogošćanskom motelu Kontiki u kojem su sprovođene istrage protiv pritvorenih nesrba, pre nego što bi bili
prebačeni u zatvor Kula.
U unakrsnom ispitivanju, tužilac Alan Tiger tvrdio je da su krizni štabovi formirani nakon što je rukovodstvo Srpske demokratske stranke na čelu s Karadžićem u decembru 1991. izdalo uputstvo zvano "varijanta A i B" o preuzimanju vlasti u opštinama sa srpskom većinom, ali i u onima gde su Srbi bili manjina.
Ponavljajući da je uspostavljanje štabova bilo u skladu sa zakonom, Stanić je potvrdio da je to bilo predviđeno i dokumentom "varijanta A i B" koji je on shvatio kao "upozorenje" kako da se Srbi ponašaju pred pretećom "secesijom" BiH koju su zagovarali Muslimani i Hrvati.
"Ne znam ništa o bunkeru"Na pitanja o pritvoru u "bunkeru", u blizini motela Kontiki u kojem su nesrbi držani, Stanić je odgovorio da o tome ne zna ništa i nakon što mu je tužilac citirao reči tadašnjeg zamenika ministra |
Tužilac Tiger je svedoku predočio da su, sprovođenjem "varijante A i B", bosanski Srbi uspostavili čvrstu vlast i kontrolu u opštinama u kojima su bili većina, a "tajne vlade" i oružane jedinice formirali tamo gde je sprsko stanovništvo bilo u manjini.
Stanić je odgovorio da "nije tako" i da su i Muslimani formirali svoje opštine i krizne štabove pre Srba, koji su se "osećali ugroženim" i morali su da se organizuju kako bi "zaštitili i sebe i druge".
Stanić je negirao i tužiočevu sugestiju da je Tintor bio "na čelu ilegalne brigade u Vogošći", nakon čega je Tiger ponovo svedoku otkrio da je to rekao sam Karadžić u skupštinskom govoru 1995.
Tužilac je zatim pitao da li je tačno da je vođstvo bosanskih Srba naložilo da Vogošća "mora biti uzeta zbog svoje industrije", ukljucujući i vojnu fabriku Pretis, na šta je svedok odgovorio da je to "delimično tačno", ali da je prvenstveni razlog bio što je
"urbano naselje Vogošća bilo većinski srpsko".
"Nismo ništa osvajali, naprotiv, štitili smo privredne objekte i industriju", kazao je Stanić.
Isti odgovor ponovio je i nakon što mu je Tiger citirao reči predsednika Skupštine RS Momčila Krajišnika sa sastanka kojem je i svedok prisustvovao, 14. novembra 1992: "Stav je političkog rukovodstva da se Vogošća mora zauzeti zbog njene industrije".
Stanić je negirao i da su srpske snage u Vogošći imale nameru da zauzmu i mesne zajednice sa muslimanskom većinom.
Tužilac mu je, na to, predočio zapisnik sa sastanka, 15. novembra 1992. u komandi
Sarajevsko-romanijskog korpusa, po kojem je sam Stanić govorio o planovima za zauzimanje muslimanskih sela.
"Meni je nepoznato da su to moje reči... Odgovorno tvrdim da nisam bio na tom sastanku... Prethodnog dana sam podneo ostavku na sednici SO Vogošća i isključio se iz bilo kakvih aktivnosti", tvrdio je svedok.
Iskazom sledećeg svedoka Karadžićeve odbrane, suđenje će biti nastavljeno danas.
Karadžić je optužen i za genocid u Srebrenici; terorisanje stanovništva Sarajeva kampanjom artiljerijskih i snajperskih napada i uzimanje za taoce pripadnika Unprofora, 1992-95.