Izumire ćirilica u Hrvatskoj
Iako je zakonski okvir osiguran, nastava srpskog jezika i kulture u mnogim mestima Hrvatske pokazala se kao nežna biljka za čije njegovanje treba mnogo više od samog Ustavnog zakona, piše srpski nedeljnik “Novosti” iz Hrvatske.
Nedostatak odgovarajućih udžbenika, manjak prostora, umorni učenici iz ruralnih krajeva koji sedmi čas pohađaju srpski jezik, a potom ih čeka putovanje kući od 20 do 30 kilometara, svakodnevni su pratioci ovakve nastave. Učenje ćiriličnog pisma preteško je deci koja nisu bila obuhvaćena predškolskim programom, pedagoška dokumentacija ne postoji, jedinstvenog stava o upisu ocena u svedočanstva nema, roditelji su često opterećeni strahom, a deca obavezama – sve su to problemi koji opterećuju nastavu po takozvanom C-modelu, piše nedeljnik.
Pored C-modela, interesantna bi bila i nastava po modelu B, tj. pohađanje društvene grupe predmeta na materinjem jeziku. Međutim, B-model svih ovih godina ostao je samo prazno slovo na papiru, bez pokretanja barem eksperimentalnog oblika. Osim kvalitetnijeg obrazovanja dece, to bi otvorilo i nova radna mesta za učiteljski kadar srpske zajednice.
Poseban su problem urbane sredine, gde kod pripadnika srpske zajednice vlada potpuna nezainteresovanost za nastavu materinjeg jezika. O tome najbolje govori činjenica da je u Rijeci pre četiri godine poslato 2.000 koverti sa informacijama i pozivima o organizovanju nekog od oblika nastave srpskog jezika, na koje nije dobio nijedan pozitivan odgovor.
"Izuzetak su sredine gde su učitelji ozbiljno shvatili svoj poziv, uspešno animirali roditelje i motivisali i zadržali decu", rekao je viši savetnik za nastavu srpskog jezika i kulture Borislav Đekić. Po njegovim rečima, to su samo tri škole, u Vojniću, Vrginmostu i Glini, gde se nastava odvija u četiri grupe.
Po Đekićevim rečima, nemoguće je utvrditi koliko učenika pohađa takozvani C-model, jer škole i lažiraju broj.
"Neki direktori lažiraju broj učenika kako bi učiteljima iz redovne nastave sačuvali osigurane dodatne sate dopunske nastave srpskog jezika i da bi ostvarili punu satnicu.
Manji broj škola ima oko 30 učenika na srpskom jeziku i kulturi, dok u nekim školama ta brojka pada ispod deset učenika. Okvirno možemo smatrati da C-model pohađa prosečno 15 učenika po školi, što znači ukupno oko 450 učenika", ističe Đekić.
Savetnica za srpski jezik Milica Stojanović kaže za "Novosti" da broj učenika u dodatnoj nastavi srpskog jezika i kulture stagnira, a posebno je porazno to što se većina učenika srpske nacionalnosti ne upisuje na taj oblik učenja materinjeg jezika i kulture.
"Veliko iznenađenje su sredine gde je srpsko stanovništvo u većini i gde je čak na vlasti SDSS, a nastava na C-modelu se odvija uz brojne poteškoće ili je tek poslednjih godina organizovana. Na području obrazovanja zakazale su mnoge institucije, od "Prosvete" do veća nacionalnih manjina koja kao savetodavna tela imaju obavezu raditi na animiranju roditelja i poboljšanju uslova rada u nastavi", ističe Đekić, koji za sebe kaže da je "fikus koji sedi u Osijeku svezanih ruku".
