Velikani bez spomenika
Loznica je na stogodišnjicu oslobođenja, početkom novembra, podigla spomenik Momčilu Gavriću, najmlađem vojniku svih armija u Prvom svetskom ratu i time se, konačno, odužila zemljaku rođenom u Trbušnici.
Nepravda prema njemu je ispravljena, ali ima još onih koji su mnogo učinili za grad na desnoj obali Drine, a još "čekaju" da ih se zemljaci sete na takav način. Pre više od pola veka razmišljalo se o nekima, ali do danas nisu dobili odgovarajuća obeležja.
Tako je lokalna štampa pre šest decenija objavila da je na sednici tadašnje skupštine opštine razmatrano podizanje spomenika Vuku Karadžiću i Anti Bogićeviću u sklopu proslave 150-godišnjice Prvog srpskog ustanka. Zaključeno je, prenele su tada novine, da će se podizanjem spomenika "odati zasluženo priznanje tim velikanima Jadra kojima do danas nisu podignuti spomenici u Loznici ni u srezu".
Vuk je u međuvremenu u zavičaju dobio više bista, u centru grada i veliki spomenik, ali vojvoda Ante Bogićević, koji je 1810. godine odbranio Loznicu od višednevne turske opsade, ni u 21. veku nema spomenik. Ispred osnovne škole nazvane po njemu nalazi se bista i to je sve.
Bista u kancelariji
Spomenik nema ni prota Ignjat Vasić, jedna od najznačajnijih ličnosti u istoriji Loznice, za koga se vezuje početak razvoja građanske kulture i društva u ovom mestu. Zahvaljujući njemu ovde je 1850. godine grupa činovnika izvela prvu pozorišnu predstavu, a 1868. osnovao je prvu kulturnu instituciju, društvo Podrinjska sloga koje je imalo hor, pozorišnu trupu, orkestar, čitalište i biblioteku.
Prota je Društvu poklonio zemljište na kome je sazidana čitaonica, a 1870. godine je bio inicijator i rukovodio je gradnjom crkve koja je posvećena Pokrovu Presvete Bogorodice. Iz Podrinjske sloge proistekli su KUD "Karadžić" i Biblioteka Vukovog zavičaja. Bio je gotovo sasvim zaboravljen, da bi pre šest godina Biblioteka Vukovog zavičaja objavila reprint njegovog Dnevnika iz 1889. i jednu čitaonicu nazvala po njemu.
Čudne su sudbine i ličnosti iz Drugog svetskog rata. Bista lozničkog advokata i rodoljuba Dragoljuba Popovića stajala je ispred zgrade suda sve dok zbog renoviranja objekta pre nekoliko godina nije sklonjena u dvorište Muzeja Jadra sa sve postamentom. Stajala je neko vreme u dvorištu, a pre neku godinu je uneta u jednu od muzejskih kancelarija gde je i sada.
Gore je prošao Georgije Jakšić, skojevac koga su, iako je imao tek 17 godina, Nemci obesili u Loznici. Njegova bronzana bista ukradena je pre dve godine iz centra grada, i nikada nije nađena, a postament još uvek stoji obezglavljen. SUBNOR je tražio da se Popovićeva bista postavi u blizini suda i da se uradi nova bista Jakšiću, ali to nije učinjeno.
Sklonost ka zaboravljanju
Spomenika nema ni Veselin Misita, potpukovnik Vojske Kraljevine Jugoslavije koji je poginuo 31. avgusta 1941. godine predvodeći ustanike u oslobođenju Loznice, koja je tada postala prva veća slobodna varoš u od Nemaca porobljenoj Evropi. Ima bistu, ali u skrajnutom delu grada.
U Loznici spomenik nema ni njen počasni građanin, rođeni Lozničanin, akademik, slikar, pisac, filmski režiser, Mića Popović, koji uz Vuka Karadžića i Jovana Cvijića spada u red najpoznatijih ličnosti ovoga kraja. Za počasnog građanina Loznice, proglašen je 1989. kada je u glavnoj lozničkoj ulici otvoren i njegov legat. Već godinama se organizuje manifestacija "Mićini i Verini dani", ali spomenika nema.
Sklonost da zaboravljamo učinila je da onima koji su ostavili velikog traga u istoriji često decenijama, a nekada i sa vekovima zakašnjenja, podižemo spomenike. A odavno je rečeno da je "narod koji zaboravlja svoju istoriju osuđen da mu se ona ponavlja", odnosno da "narod koji zaboravi svoju prošlost, neće imati ni svoju budućnost".
Idejno rešenje
Nedavno je gradskoj upravi opozicioni odbornik Tomislav Čotrić, zaposlen u Biblioteci Vukovog zavičaja, podneo predlog da ispred ove ustanove, koja obeležava vek i po postojanja, bude postavljen spomenik Ignjatu Vasiću, dok se u Muzeju Jadra se odskora nalazi manja skulptura budućeg spomenika Anti Bogićeviću, idejno rešenje vajarke Drinke Radovanović. Prema nekim informacijama, spomenik Bogićeviću trebalo bi da bude visok nekoliko metara i postavljen kod ostataka bedema iz doba odbrane od Turaka, tako da "bdi" nad gradom koji je sačuvao.
