Večni pogled na rodnu Šumadiju
Na Oplencu je danas uz državne počasti sahranjen knez Aleksandar Karađorđević, najstariji sin namesnika Pavla Karađorđevića i kneginje Olge.
Pored porodice, članova dinastije Karađorđević, poslednjem ispraćaju kneza Aleksandra prisustvovali su i predsednik Srbije Tomislav Nikolić, predstavnici vlade, diplomatskog kora i evropske aristrokratije sa kojom je pokojnik bio u rodbinskim i prijateljskim vezama.
Zvali su ga Šulc
U detinjstvu knez Aleksandar je imao nadimak Šulc. Kako je svojevremeno u razgovoru za "Vesti" evocirao uspomene kraljević Tomislav, Aleksandar je poneo ovaj nadimak zato što je posebno voleo nemačku književnost, posebno Getea. Sudbina je htela da je u Drugom svetskom ratu kao pilot britanskog RAF-a ratovao protiv Nemaca.
- Mnogo smo razgovarali o njegovom, može se reći trnovitom putu, kao što je i bio životni put svih naših Karađorđeva. Ono što sam video u njemu, što sam osetio jeste vera u boga, ali i vera u srce. Zračio je toplinom i ljubavlju prema svim ljudima - besedio je nad odrom episkop šumadijski Jovan koji je, uz sasluženje vladike australijskog Irineja, služio zaupokojenu liturgiju i opelo.
Knez je sahranjen u porti crkve Sv. Đorđa, u okviru Zadužbine kralja Petra Prvog na Oplencu, i prvi je Karađorđević koji će počivati van kripte, gde inače počivaju njegovi roditelji i mlađi brat Nikola. To je bila kneževa izričita želja, kako je za "Vesti" potvrdio njegov dugogodišnji lični sekretar Srđan Stanišić.
- Kada je birao mesto za večni počinak rekao je da je baš ono što je hteo, jer sa tog mesta može da vidi svoju Šumadiju - kaže Stanišić.
Dostojanstveni knez se celog života upravo tako i osećao - kao Srbin-Šumadinac, iako je rođen van otadžbine, u britanskom Vajtlodžu, a najveći deo 92 godine dugog života proveo u nametnutoj emigraciji - od Grčke, Egipta, Kenije, Francuske, u čijem glavnom gradu je i preminuo 12. maja.
Za sebe je govorio da je pre svega Šumadinac, pilot, pa tek onda knez. Pilotiranjem se bavio kao dobrovoljac britanskog RAF-a, da bi iz Drugog svetskog rata izašao sa 1.000 sati borbenog leta.
Značku sa krilima RAF nije skidao sve dok 2001. nije dobio srpska. Sa srpskim kolegama pilotima u par navrata je i nadletao Šumadiju, a iz dubokog pijeteta prema pokojnom knezu, skromni drveni kovčeg prekriven državnom zastavom Srbije, u oplenačku crkvu su uneli pripadnici 98. vazduhoplovne brigade u Lađevcima. Do grobnog mesta, po kneževoj želji, kovčeg su nosili njegovi seljaci - Šumadinci, u prepoznatljivim narodnim nošnjama.
Sin Dušan oprostio se nad grobnim mestom stihovima koje je izgovorio na engleskom, na kojem se služio i jedan deo liturgije u crkvi.
Knez Aleksandar je dobro govorio srpski, pisao na ćirilici, bio aktivan u crkvenim odborima SPC u inostranstvu, osuđivao bombardovanje Srbije i otcepljenje Kosova. Kada se 2000. godine vratio u Srbiju kao slobodni građanin, bez etikete da pripada izdajničkoj porodici, on se svojim Srbima izvinio za zabludu jugoslovenstva u koju su ih uveli Karađorđevići.
Direkatan potomak Karađorđa
Sa suprugom Barbarom sklopio je i crkveni brak i to kao prvi Karađorđević koji je to učinio u Srbiji, u crkvi u Topoli, staroj crkvi smeštenoj na imanju Karađorđa - njegovog čukundede. Osim što je bio direktan potomak vođe prvog Srpskog ustanka, knez je imao i krvi ruske carske loze Romanovih, kneževske Demidova, kao i grčkih i danskih kraljeva i kneževa.
Dva puta se ženio
Na poslednji ispraćaj došla je njegova supruga Barbara, princeza od Lihtenštajna, kojoj je i predata državna zastava sa kovčega. Knez se dva puta ženio. Iz prvog braka sa italijanskom princezom Marijom Pijom od Savoje ima sinove Dimitrija, Mihajla, Sergeja i Jelenu. U drugom braku je dobio sina Dušana koji je sa polubratom Sergejom, juče i jedini od dece prisustvovao poslednjem ispraćaju oca.
