Letnjikovci gospodara
Prirodno lečilište Brestovačka banja na istoku Srbije ime je dobilo po obližnjem selu Brestovac, a najveći grad u njenoj blizini je znameniti Bor.
Oko banje se prostire bujna šuma, bogata i četinarima i listopadnim drvećem, od kojih su mnoga stara stotinama godina. Kroz banju protiče kristalno čista planinska rečica Pujica. Brestovačka banja se ubraja u najstarije u Srbiji.
Blagodeti njenih voda koristili su i Rimljani i Vizantinci, a pravi procvat je, kao i mnoga druga lečilišta, doživela tek u 19. veku, u doba vladavine Miloša Obrenovića. On je prvi podsticao da se rade hemijske analize svih voda narodnih banja kako bi utvrdio koje su od njih zaista lekovite, a zatim se starao o razvoju tih područja.
Kada je austrijski baron Herder izvršio stručne analize potvrđena su izrazita lekovita svojstva voda Brestovačke Banje koja su upoređena sa čuvenim izvorima u Tirolu i Švajcarskoj. Prvo je podignut konak za Miloša koji i danas postoji.
Usledila je gradnja kupatila, restorana i bazena. Ovde je voleo da boravi i knez Aleksandar Karađorđević koji je Brestovačkoj banji ostavio zdanje poznato kao Knežev dvorac.
Biseri
Jedan od bisera prirode brestovačkog kraja je Borsko jezero, a najznačajniji spomenici istorije i kulture u Brestovačkoj banji i okolini su hamam, staro tursko kupatilo, zatim letnjikovac kralja Petra Prvog i dvorac njegovog oca Aleksandra Karađorđevića, kao i konak kneza Miloša. Tu je i jedna od najlepših pećina u Srbiji, Lazareva ili Zlotska.
