"Narodni zbor" budio naciju
Profesor i pesnik Stevan Kaćanski je u "izgnanstvu" u Kragujevcu osnovao Omladinsko društvo Šumadija koje se brzo pročulo po besedama i pozorišnim predstavama. Po smrti kneza Mihaila 1868, namesnici kneza Milana Obrenovića vratili su pesnika u Beograd, a tri godine kasnije poveren mu je važan diplomatski posao: otputovao je na Cetinje da bi pregovarao sa crnogorskim knezom Nikolom Petrovićem o zajedničkoj borbi Srbije i Crne Gore protiv Turaka.
Pregovori su uspeli, a knez Nikola je gostu poklonio skupocenu sablju. Kaćanski je živeo za trenutak kada će se Južni Sloveni ujediniti u borbi za slobodu. Učestvovao je u svim ustancima, pa i 1875. u Hercegovačkom. Po gušenju ustanka vratio se u Beograd, ali je oduševljenje borbom za slobodu izlio u svojoj najboljoj pesmi "Narodni zbor", za koju je muziku komponovao Josif Marinković, i objavio ju je 1905. godine.
Pesma je brzo postala omiljena svuda gde su živeli Srbi. Pevala se na đačkim priredbama, saborima, slavama, u kafanama. Postala je poziv narodima da se ujedine i povedu borbu protiv turskog i austrougarskog gospodstva na Balkanu. Budilački značaj "Narodnog zbora" je poređen sa francuskom himnom, pa je ona nazvana srpskom Marseljezom.
Lažne klevete
Iako je inače bio poznat po upotrebi narodnih motiva, Binički je "Marš na Drinu" ili "Marš pobede" komponovao na originalnu temu.
To su jedva dočekale neke njegove zavidljive kolege, i "utvrdile" kako je osnovni motiv ove kompozicije jedan turski marš! Ovu tezu su odbacili svi ozbiljni muzički stručnjaci.
Kada je 1914. počeo Veliki rat, na Ceru je srpska vojska izvojevala prvu savezničku pobedu protiv austrougarskih trupa, a prethodile su joj bitke na Drini i Savi. Tu, na bojištu, vojni kapelnik Stanislav Binički komponovao je jednu od najlepših srpskih koračnica "Marš na Drinu".
Posvetio ju je pukovniku Milivoju Stojanoviću Brki, junaku i komandantu čuvenog Gvozdenog puka koji je poginuo na Ceru. "Marš na Drinu" se izvodio i na srpskim ratištima, i u savezničkim zemljama, a uz njegove zvuke srpska vojska je 12. oktobra 1918. umarširala u tek oslobođeni Niš.
Stihove za delo Biničkog je šezdesetih godina 20. veka napisao Miloje Popović.
Stanislav Binički, rođen u selu Jasika kraj Kruševca 1887, postao je jedan od najvećih predstavnika srpske klasične muzike. Prva znanja je stekao od Stevana Mokranjca i Josifa Marinkovića, pevajući u horu "Obilić". U Minhenu je završio studije kompozicije i solo pevanja. Postao je vojni kapelnik i osnovao prvi Simfonijski beogradski vojni orkestar, a 1904. i Muziku kraljeve garde, kao i Srpsku muzičku školu. Bio je horovođa mnogih pevačkih društava i dirigent Narodnog pozorišta, gde je 1920. godine osnovao Operu. Njegovo najpoznatije delo je prva srpska opera "Na uranku", na libreto Branislava Nušića.
