Srpske princeze kroz istoriju (6): Prvi tast Evrope
Srbija je posle nekoliko vekova uspela da zbaci turski jaram i ponovo uspostavi vladavinu na čelu sa novom dinastijom Obrenović i njenim rodonačelnikom knezom Milošem. Njegove kćeri Petrija i Savka nisu bile istinske plave krvi - otac im je do ustanka protiv Turaka i sultanovog Hatišerifa kojim je 1830. Srbija dobila i samostalnost i vladarsku dinastiju, bio svinjarski trgovac.
Ipak, njihove ruke su prihvatile mladoženje sa austrijskim i ugarskim plemićkim titulama. U svim ostalim generacijama Obrenovića više nije bilo ženskih potomaka.
Knez Milan je umro mlad, bez poroda, kao i knez Mihailo koji je imao samo vanbračnog sina, Velimira Teodorovića. Kralj Milan je imao dva sina, a njegov naslednik Aleksandar, poslednji vladajući Obrenović, dece nije ni imao.
Crnogorsku dinastiju Petrović-Njegoš, tačnije, njen svetovni deo, koji je vladao u drugoj polovini 19. i početkom 20. veka, činili su knez Danilo i kralj Nikola. Ime ovog crnogorskog kralja ostaće upamćeno i po brakovima njegovih kćeri, te zvučnim imenima njegovih zetova.
Nikola je sa kraljicom Milenom imao tri sina i devet kćerki. Dve su bile udate za kraljeve, a dve za bliske rođake careva. Zato je istoriografija kralju Nikoli Petroviću nadenula naslov prvog tasta Evrope.
Najstarije Nikolino dete, kći Ljubica - Zorka rođena je 1864. godine na Cetinju. Na dan Svetog Save dobila je ime Ljubica, a kum joj je bio srpski knez Mihailo Obrenović koga je u Cetinju na krštenju zastupao državni savetnik Đorđe Milovanović. Zarad dobrosusedskih odnosa Srbije i Crne Gore i ostvarenja narodnog jedinstva, kneginja je na krštenju nazvana i Zorka, kako bi bila simbol zore novog vremena. Detinjstvo je do 11. godine provela na Cetinju, a potom su je 1875. poslali u Rusiju, na Smoljenski institut, gde su se vaspitavale devojke iz najuglednijih porodica ruske aristokratije.
Srpske princeze kroz istoriju:
Taman pošto je završila školovanje i vratila se na Cetinje, tu je, početkom 1883, na Cetinje došao naočiti srpski knez Petar Karađorđević. Mlada i lepa kneginja odmah ga je očarala, kao i on nju, pa je i venčanje brzo obavljeno. Dolazak Petra Karađorđevića na Cetinje i njegova veridba s kneginjom Zorkom Petrović-Njegoš nije bila po volji protivnicima ovih dveju dinastija, ali je zato taj čin s radošću prihvatio srpski i crnogorski narod koji je u krvnom srodstvu video potvrdu za buduću zajednicu.
Venčali su se u Cetinjskom manastiru 30. jula 1883. godine. Kneginja Zorka je tada imala 19 godina, a njen mladoženja 20 više. Svadbeno veselje, a pre toga i veridba, priređeni su po narodnoj tradiciji, s brojnim gostima koji su jedva mogli da se smeste na mali prostor Cetinja. Kneževski par je otputovao u Pariz na svadbeni put. Po povratku su se najpre nastanili na Cetinju, a kada je posle rođenja dece stara rezidencija postajala sve tesnija, Karađorđevići su sagradili novu, na jadranskoj obali kod Bara.
Nazvana je Topolica, po Petrovom rodnom mestu Topola u Srbiji, i nalazi se na barskoj rivi. Na dva visoka jarbola, u uglovima dvorišta, viorile su se srpska i crnogorska zastava. Kneginja Zorka je rodila petoro dece: najpre Jelenu, 1884. godine, potom Milenu, koja je ubrzo umrla, pa Đorđa, koji je jedini živeo i umro u otadžbini, u Srbiji, a 1909. je odustao od svog prava na kraljevstvo u korist svog mlađeg brata Aleksandra, rođenog 1888, koji je kasnije postao kralj Srbije i Jugoslavije. Poslednje, peto dete Andrija, rođen je 1890. godine. Ubrzo je umro, nekoliko dana posle svoje majke Zorke.
Biće kralj!
Kneginja Zorka je za cilj svog života postavila da njen suprug postane kralj Srbije, pa se zato starala da mu ostavi što više potomaka. Umrla je 16. marta 1890. godine. Očajan, Petar je pozvao lekare iz Beča, ali nesrećnoj kneginji nije bilo pomoći. Umrla je, kažu, sa poslednjim rečima: "Biće kralj!", misleći na svog supruga, što se i ostvarilo 13 godina kasnije.