Drevne stope na Balkanu: Deca groma
Malo, malo pa poneki prorok ukaže da kad dođe do smaka sveta, samo će na svetu ostati Balkansko poluostrvo. Mnogi će se složiti s ovim tvrdnjama. Raskrsnica između zapada i istoka, juga i severa, Balkan je oduvek bio rastrzan ratovima. Ipak, nije poklekao, pa zato kažu da ovo poluostrvo stoji ponosito kao i narodi koji ga naseljavaju.
Neretko danas može da se čuje da su Srbi najstariji narod na ovim prostorima. Takve tvrdnje još uvek nisu usvojene, a zna se da su današnji žitelji Balkana mešavina raznih plemena i naroda koji su rešili da se zadrže na osvojenom. Tačno poreklo i naroda koji su pronašli okrilje na ovim prostorima je skoro nemoguće utvrditi, jer plemena za sobom nisu ostavljala pisane tragove.
Jedno od najpoznatijih plemena koje je ostavilo traga na Balkanu su Iliri.
Smatra se da su na ovo tlo kročili oko 1300. godine pre nove ere. Legenda kaže da je praotac Ilira bio Istra, imao je šest sinova i tri ćerke, po kojima su ilirska plemena dobijala imena. Druga priča govori da su Iliri dobili ime po sinu Feničanina Kadma, koji se naselio među Enhelejce i oženio lepoticom Harmonijom. Ona mu je rodila sina Iliriosa, rodonačelnika Ilira. Predanja govore da je bebu po rođenju obavila zmija i prenela mu magične moći.
Potomci vukova
Dačani se smatraju precima Rumuna. Ime Dačani dolazi od reči daoi, što je bio naziv za ratnike iz "vučjeg bratstva", pa bi se mogli nazvati vučjim narodom. Pojedine priče govore da su Dačani sebe nazivali vukovima jer su verovali da je njihov drevni predak bila upravo ova životinja. Legende kažu da su kao i u drugim društvima, mladi članovi zajednice morali da prođu inicijaciju, koja je navodno trajala i do godinu dana, tokom koje su živeli kao "vukovi samotnjaci."
Rame uz rame sa Ilirima, Balkanom su hodali i Tračani. Smatra se da su imali oko 200 svojih plemena. Rimski istoričar Pomponije Mel ih opisuje kao narod koji hoda po oblacima, i kaže da su njihovi čarobnjaci spaljivali cvetove konoplje, i tamjan, udisali isparenja i nakon toga padali u trans.
U srpsko Podunavlje svojevremeno su zašli i Kelti. Važili su za odvažne ratnike i graditelje utvrđenja. Ovo pleme se posle neuspelog pohoda na Delfe 279. godine pre n. e. srelo sa ilirskim i tračkim plemenima. Sazidali su tvrđavu Singidunum. Ova reč je složenica od tračkog ili dačkog plemenskog imena Singi i keltskog dunum, što znači grad. Arheološkim istraživanjima utvrđeno je da se keltski Singidunum nije nalazio na prostoru Gornjeg grada Beogradske tvrđave, već na prostoru današnje Karaburme.
Smatra se da su Sloveni stigli na Balkan negde krajem petog i početkom šestog veka. Ovaj paganski narod slavio je Peruna, boga groma i neba, pa se zato nazivaju i sinovima groma. Vremenom je, kako tvrde pojedini istoričari, hrišćanstvo kod Slovena samo "nakalemljeno" na staru veru. Zato navodno mnogi slovenski potomci imaju i danas običaje koje su slične paganstvu. Sloveni su veliku pažnju poklanjali kultu hrasta, koji danas igra glavnu ulogu tokom obeležavanja srpskog pravoslavnog Božića. Priče kažu da su bili vešti majstori i da su gradili impozantne lađe. Bili su vladari reka, a ime Sloven označava upravo ljude koji žive oko vodenih tokova.
Drevni proroci
Istorija nije zaboravila ni Avare. Ovo nomadsko pleme potiče iz Turske. Postoji nekoliko hipoteza koje objašnjavaju etimološko poreklo njihovog imena. Stručnjaci za persijsku kulturu tvrde da je naziv iranskog porekla i da označava donošenje i tranzit na iranskom jeziku. Takođe označava putnika, izbeglicu, begunca... Avar se često koristi na kavkaskim jezicima i označava proroka, glasnika, mesiju.
