"Svi znamo o monstruoznim dešavanjima u Siriji koje je počinila Amerika"

Brutalno ub-istvo američkog novinara Stivena Sotlofa je izazvalo opravdanu ljutnju i odbojnost među milionima ljudi u svijetu. Međutim, neophodno je ne samo da se suosjeća sa Sotlofom i njegovom familijom, već i da se razumiju dublji uzroci ove tragedije. Ovo ubistvo, počinjeno mjesec dana nakon ubistva Džejmsa Folija, je još jedna demonstracija kako reakcionarnog karaktera Islamske Drzave u Iraku i Siriji (ISIS), tako i užasnih poslijedica pola vijeka intervencija na Bliskom istoku od strane američkog imperijalizma. Američki potpredsjednik Džozef Bajden je osudio obezglavljivanje Sotlofa u govoru u mornaričkom brodogradilištu u Nju Hamširu. On je izjavio da će američke vojne snage da progone ISIS sve do “vrata pakla.” Ali ISIS nije neshvatljiva emanacija satanističkog zla, kako ga opisuje Obamina administracija i američki mediji. Oni su proizvod politike američke vlade tokom dužeg vremenskog perioda. Američke administracije su decenijama nastojale da ojačaju najreakcionarnije i najnazadnije islamske fundamentalističke snage na Bliskom istoku. Tokom hladnog rata, Vašington je mobilisao ove snage protiv sekularnih nacionalističkih vođa koji su u njihovim očima predstavljali ili potencijalne saveznike Sovjetskog Saveza ili direktnu prijetnju profitima i imovini američkih i evropskih korporacija.

CIA je finansirala i mobilisala desničarske iranske islamiste da podrže puč 1953. kojim je svrgnuta sa vlasti liberalna vlada Muhameda Mosadeka, koji je nacionalizirao naftnu industriju, prethodno uglavnom u britanskom vlasništvu. SAD su gajile slične snage u Egiptu, uključujući i Muslimansko bratstvo, kako bi oslabile režim pukovnika Gamal Abdel Nasera koji je nacionalizirao Suecki kanal i tražio vojnu pomoć od Sovjetskog Saveza. CIA je takođe podržala puč u Pakistanu 1977-me od strane Muhamada Zia-Ul-Haka, koji je uspostavio vojni režim baziran na islamskom fundamentalizmu koji je trajao sve do njegove smrti 1988. Glavno uporište američke politike u regionu Persijskog zaljeva je savez sa monarhijom u Saudijskoj Arabiji, koja već dugo promoviše najreakcionarnije oblike islamskog fundamentalizma kao ideološki bedem za svoju parazitnu vladavinu. Ovaj savez je naročito produbljen poslije iranske revolucije 1979-te kada je sa vlasti zbačen Šah. Izraelska država je vodila sličnu politiku promovišući Muslimansko bratstvo u okupiranim palestinskim teritorijama, sa ciljem da potkopa Palestinsku Oslobodilačku organizaciju Jasera Arafata, koga je smatrala glavnim neprijateljem. Iz ovih napora će se izroditi Hamas i Islamski Džihad.

Islamski fundamentalizam je postao direktno vezan za terorističko nasilje kroz SAD kampanju subverzije protiv pro-sovjetske vlade u Afganistanu, koja je otpočela kasnih 1970-ih. CIA je, u sprezi sa Saudijskom Arabijom i Pakistanom, regrutovala islamske fundamentaliste iz cijelog svijeta, obučavajući ih pravljenju bombi i terorističkoj taktici i prebacujući ih na ratišta u Afganistanu. Jedan od istaknutijih je bio i Osama Bin Laden, sin saudijskog građevinskog multi-milionera. Po završetku rata u Afganistanu, veterani se vraćaju u svoje matične zemlje, od Maroka do Indonezije, šireći utjecaj islamskog fundamentalizma u zemljama gdje nikada prije nije postojao. Ključna prekretnica je bio perzijski zaljevski rat 1990 – 91, za čije vrijeme je oko pola miliona američkih vojnika raspoređeno u Saudijsku Arabiju, što je navelo Bin Ladena i ostale islamiste da proglase Sjedinjene Države za glavnog neprijatelja. Nakon napada 11. septembra 2001-ve od strane grupice u kojoj su većina bili saudijci dobro poznati američkoj obavještajnoj službi, Bušova administracija proglašava “rat protiv terorizma”, uperen na dojučerašnje SAD saveznike. Međutim, ovo nikako nije značilo raskid sa islamskim fundamentalistima, od kojih mnogi tada već operišu pod okriljem Al Kaide, što će kasniji događaji pokazati.