Buenos Ajresom teče "reka smrti"
Riačuelo, reka svrstana među 10 najzagađenijih mesta na svetu, razdvaja Buenos Ajres od njegovog južnog predgrađa, područja s oko pet miliona stanovnika ispresecanog favelama i fabričkim pogonima, a zagađenje koje traje već dva veka stvara odvratan smrad i smrtonosnu kombinaciju toksičnih teških metala kao što su živa, arsen, cink, kadmijum, nikl, bakar i olovo.
Riačuelo, kako često nazivaju Rio Matanse, duga je tek 60 kilometara nakon čega se uliva u Rio de la Platu. Reka se stalno zagađuje industrijskim otpadom, fekalijama i svakodnevnim smećem, a za milione stanovnika koji žive pokraj ili uzduž reke to znači prljavu i zatrovanu vodu, zagađen vazduh i brojne zdravstvene probleme, posebno respiratorne i dermatološke probleme.
Uzaludno čišćenjePrvi pokušaj čišćenja reke datira iz 1810. godine i od tada je propalo na stotine sličnih inicijativa, ali 2008. godine Vrhovni sud u slučaju Mendoza je naredio vlastima da krenu u rešavanje tog problema i od tada je zatvoren veliki broj fabrika jer se nisu pridržavale propisa o ispuštanju otpada. Te je godine, naime, 17 ljudi podiglo tužbu protiv države i nekoliko fabrika zbog štete po zdravlje. Ali, prije toga - 2004. godine, 500 miliona dolara koliko je Argentina dobila od Međuameričke banke za razvoj za čišćenje rečnog bazena loše su utrošene. |
Prema izvešćima vladinih agencija za okolinu, svakodnevno u Riačueli završi oko 82.000m² industrijskog otpada. Vode zlosretne reke sadrže 50% više toksičnih teških metala od dozvoljene količine, upozoravaju Greenpeace, Green Cross i ostala ekološka udruženja.
Riačuelo, koji teče uz rub popularne četvrti La Boka gde turisti posećuju popločene ulice Kaminita, kolevke tanga, i Bomboneru, stadion Boka Juniors, veliko je odlagalište otpada hemijskih, petrohemijskih i farmaceutskih postrojenja, ali najužasnije stanje vlada u faveli Vila Inflamable (zapaljiva favela) zbog petrohemijskog postrojenja "Dok Sud" i rafinerije "Šela".
Uz to, 21% zagađenja dolazi iz pogona za štavljenje kože, pogona mesne i mlekarske industrije, zbog čega je reka često tamne boje i od kuda potiče ime Matansa-Riačuelo, što znači "reka klaonica". Zagađanju pridonose i ostale industrije, poput tekstilne, metalurške te prehrambene, kao i industrije pića.
Kao što je to slučaj i u ostalim teško zagađenim područjima, deca su najranjivija i najteže stradavaju od posledica zagađenja. Nivoi hroma i olova kod dece iz tog područja su pet puta veći od normalnog. Izlaganje olovu uzrokuje glavobolje, bolove u stomaku, anemiju, a utiče i na probleme u ponašanju i pridonosi oštećenju mozga, nervnog sistema i smanjenju rasta i razvoja kostiju i mišića. Česti su i karcinomi bubrega, jetre i pluća, a smrtnost dece je dvostruko veća od ostalih područja Buenos Ajresa.
Ministar zaštite životne sredine Huan Hose Musi obećava da će zagađenje rešiti do 2016, ali stručnjaci smatraju da je to nerealno jer se fabrikama i postrojenjima propustilo nametnuti stroge standarde o ispuštanja otpadnih materija.
Značajna promena neće doći lako i brzo. Samo pritisak javnosti i nevladinih organizacija može da primora vladu da čišćenje bazena Riačuelo-Matansa proglasi svojim prioritetom, zaključuju stručnjaci.
"Svaka je reka izvor života, ali ova je reka sinonim za smrt", saglasni su žitelji tog nesretnog i po život opasnog područja.
