Radioaktivni veprovi lutaju Švajcarskom!
Divlje svinje rado jedu tartufe. Posle černobiljske nuklearne katastrofe, radijacija je ušla u lanac ishrane u švajcarskom kantonu Tićinu – i ostala tamo do danas, navodi ''Dojče vele''.
Švajcarski kanton Tićino je poznat po lepoj i bujnoj vegetaciji, posebno kestenovim šumama, severnim delom kantona dominira planinski venac Alpa, a južni deo, koji klinasto zadire u Italiju, predstavlja najosunčaniji i najtopliji deo Švajcarske.
Tićino je region prelepe prirode u kojoj mogu da se sretnu i neke vrste divljih životinja. Gotovo je nemoguće naići na vukove, kojih u čitavoj Švajcarskoj ima samo dvadeset – oni su uredno registrovani i lokalni mediji često prate njihovo kretanje – ali oni koji vole lutanje po prirodi relativno lako mogu da naiđu na divlju svinju.
Zabrinjavajuća količina cezijuma
Divlja svinja je daleko od kultnog statusa koji imaju vukovi: progone je na sve strane. Jer, ona važi za štetočinu koja, rijući po zemljištu, temeljito uništava useve švajcarskih seljaka. Zato meštani i lovci organizuju velike akcije isterivanja divljih svinja sa pojedinih područja, uz pomoć specijalno obučenih pasa, pri čemu se te životinje nemilosrdno ubijaju.
U Tićinu su ovih dana analizirani uzorci mesa ubijenih divljih svinja, a rezultati su zabrinuli vlasti tog kantona. Savezni zavod za zdravlje je zajedno sa Veterinarskim zavodom izmerio količinu cezijuma u deset uzoraka tog mesa. Tri uzorka su sadržala zabrinjavajuću količinu cezijuma, u dva slučaja više od 2000, a u jednom slučaju više od 3000 bekerela po kilogramu mesa. Granica koja je za te životinje dopuštena iznosi 1250 bekerela po kilogramu.
Meso kao nuklearni otpad
Stručnjaci smatraju da je to posledica nuklearne havarije u Černobilju iz 1986. Tada su, naime, radioaktivno zagađeni veliki delovi zemljišta od Bavarske u Nemačkoj pa do severa Italije, gde je potom niklo više generacija radioaktivnih gljiva. Pošto je poznato da divlje svinje rado jedu tartufe, objašnjeno je kako je u organizam tih životinja mogla da prodre radijacija, koja je preneta i na sledeće generacije.
Sličan problem je na jugu Nemačke godinama zadavao glavobolje vlastima u Bavarskoj šumi i Švarcvaldu gde ima dosta tartufa. Tamo su lovci jedno vreme morali da nose na kontrolu sve odstreljene divlje svinje, a u bavarskom parlamentu se čak raspravljalo o predlogu da se meso divljih svinja proglasi sa nuklearni otpad. Meso ubijenih divljih svinja u Tićinu je analizirano zato što su italijanske vlasti, koje su otkrile taj problem na svojoj teritoriji, alarmirale svoje severne susede. Zna se da su i mnoge divlje svinje u Tićino i stigle iz Lombardije i Pijemonta.
