Sahranjen Mihajlo Mihajlov
Jedan od najpoznatijih jugoslovenskih disidenata Mihajlo Mihajlov sahranjen je danas u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Od Mihajlova, jednog od najcenjenijih intelektualaca koji je preminuo 7. marta u 76. godini života oprostili su se uz članove porodice i prijatelje i mnogi poštovaoci njegovo dela kao i javne i kulturne ličnosti.
Odajući poslednju poštu pokojniku, njegov dugogodišnji saradnik i prijatelj - verski analitičar Mirko Đorđević je istakao da je Mihajlov bio autenticni borac za demokratiju i nepomirljiv protivnik nacionalizma.
Mihajlo Mihajlov rođen je 1934. u porodici ruskih emigranata u Pančevu.
Na univerzitetu u Zadru je predavao rusku književnost a posle boravka u Sovjetskom savezu 1965. uhapšen je zbog eseja "Leto moskovsko" čiji je prvi deo objavljen u beogradskom časopisu "Delo"
Esej se ticao logora za disidente u Sovjetskom Savezu posle Oktobarske revolucije 1917. i za to delo je Mihajlov 1966. pred sudom u Zadru osuđen na tri i po godine zatvora i zabranjeno mu je javno istupanje četiri godine.
Samo nekoliko godina posle izdržane kazne, Mihajlov je u Novom Sadu osuđen na sedam godina zatvora zbog "neprijateljske propagande" pošto je u u domaćoj i zapadnoj štampi kritičkovao režim Josipa Broza Tita.
Mihajlov je oslobođen 1977, a potom je otišao u Sjedinjene Američke Države gde je do 1985. predavao rusku književnost i filozofiju na univerzitetu Jejl, Državnom univerzitetu Ohajo i Univerzitetu Virdžinije, kao i po Zapadnoj Evropia.
Mihajlov je takođe radio kao analitičar na Radio slobodna Evropa u Minhenu, pre nego što se vratio u Srbiju 2001, posle zbacivanja režima Slobodana Miloševića.
Mihajlo Mihajlov je objavio više knjiga, među kojima su "Ruske teme" (1966), "Planetarna svest" (1967) i "Nenaučne misli" (1979).
Poznate su Mihajlovljeve studije - "Povratak inkvizitora" i "Niče i ruski neoidealizam", koje su prevedene na veliki broj jezika.
Mihajlov je 1978, primio godišnju nagradu Međunarodne lige za prava čoveka.
Delo Mihajlova, bilo je "u službi slobode reči" i u svetu je bio poznat kao drugi najveći jugoslovenski disident, posle Milovana Đilasa, kazao je Đorđević Tanjugu.
