Štab kralja Aleksandra u kamenu
Iza crnih metalnih vrata, teških više desetina kilograma, počinje hodnik, okrečen u belo, izbetoniran, omalterisan i sa kablovima za elektroinstalaciju, a već posle prve krivine udesno tama kakva se, valjda, sreće samo u zemljinoj utrobi.
Reč je o 1,5 kilometara podzemnih hodnika, odaja i prostorija koje su pripadale kralju Aleksandru Karađorđeviću, skrivenih u utrobi obronaka planine Boranje, na samoj obali Drine, kraj starog železničkog mosta u Malom Zvorniku.
Do table sa prekidačima za struju mora se uz pomoć baterijske rudarske lampe. U ulozi vodiča, sveštenik malozvorničke crkve prota Mileta Tovarović sa izuzetnom lakoćom snalazi se bez osvetljenja kroz hodnike koji su iskopani od 1932. do 1934. godine za potrebe Kraljevine Jugoslavije.
Stručnjaci su odabrali stenu koja se spušta do obale Drine da u njoj izgrade skrovište i podzemni grad. Stena šuplja, puna pećina i hodnika, imala je sve potrebno za vojne stratege. Baš tu, u lavirintu tunela, u dubini kamenog brda, po naređenju kralja Aleksandra Karađorđevića izgrađeno je sklonište, kraljevo ratno komandno mesto.
- Gradnja je započeta 1932. godine i u ovom podzemnom gradu napravljeni su hodnici, dvorane, sale za vrhovnu komandu, kralja, vladu, stražu i gardu, kao i crkva. U sedamdestak odaja moglo se smestiti od tri do pet hiljada ljudi. Tuneli su iskopani u obliku krsta, a vidljivi su ostaci kapele i kraljevska česma - počinje priču otac Mileta, čovek koji od 1999. godina istražuje podzemni grad.
Koračati hodnicima kojima je tri dana hodao kralj Petar Drugi Karađorđević, pre nego što je 12. aprila 1941. godine prešao u Bosnu i nastavio put u izgnanstvo, osećaj je kakav se može doživeti samo obilaskom prostorija u kojima osim slepih miševa i tmine, zvuk stvaraju jedino kapljice s plafona.
