"Poslednji čin izbacivanja srpstva iz Crne Gore"
"Čini se da je u Crnoj Gori počela poslednja faza izbacivanja srpskog identiteta iz crnogorskog kulturološko-etničkog bića", piše hrvatski Jutarnji list.
Možda grubo zvuči, piše "Jutarnjii list", ali na delu je, očito, "poslednji čin desrbizacije ili izbacivanja srpstva, kako bi se ojačala crnogorska nacionalna i državna samobitnost".
- U poslednje vreme zaiskrilo je na relaciji Beograd-Podgorica, Crnu Goru upoređuju sa zločinačkom NDH, a položaj Srba s onim iz te zlosretne ustaške kvazidržave i iz vremena "turskih zuluma" i otvorio se "front" nove potencijalne krize u odnosima nekadašnjih jugoslavenskih država - piše autor Vlado Vurušić u tekstu pod naslovom: "Stigao trenutak za konačni razvod Podgorice i Beograda".
Koristeći se metaforom "dva oka u glavi", kojom se nekada opisivalo jedinstvo Srbije i Crne Gore, Vurušić kaže da se čini da je tokom vremena došlo do poremećaja pa su "oči postale razroke", odnosno, da "svako oko gleda na svoju stranu".
- Naime, čini se da je u Crnoj Gori počela poslednja faza potiskivanja srpskog identiteta iz crnogorskog kulturološko-etničkog bića - navodi Vurušić i dodaje: "nešto slično danas imamo u Ukrajini"
Pročitajte još:
* Cilj napada na Amfilohija - oduzimanje imovine SPC?
U Crnoj Gori, koja je od samostalnosti 2006. godine praktično u permanentnoj krizi identiteta, ali i održavanja/spasavanja nezavisnosti, konstatuje autor i dodaje da je to tako zato što su svaki izbori "istorijski i epohalni, jer prosrpske snage, koje su u međuvremenu evoluirale u proruske, stalno negiraju crnogorsku državnost pa i posebni etnicitet".
Vurušić tvrdi da lideri tih stranaka "otvoreno negiraju crnogorstvo i zagovaraju ponovno ujedinjenje sa Srbijom, izlazak iz NATO-a i povlačenje priznanja Kosova."
Navodi da se neki od tih lidera, poput Milana Kneževića i Andrije Mandića, sumnjiče za učešće u neuspelom puču, oktobra 2016. godine u, kako tvrdi, logističkoj režiji ruske vojne tajne službe GRU.
Citirajući izjavu crnogorskog književnika Andreja Nikolaidisa, Vurušić kaže da je Crna Gora veoma podeljeno društvo i da, ako bi ta država postala prvak svet u fudbalu, ne bi se svi radovali.
Ukazujući na rezultate referenduma o nezavisnosti Crne Gore iz 2016, autor podseća da je u toj državi stalni odnos 55-57 odsto za Crnu Goru, a od 40 do nekih 44 posto onih je koji bi, kako kaže, radije u okrilje Srbije, odnosno Rusije.
Napominjući da se taj odnos snaga praktično zadržao sve ove godine, Vurušić konstatuje da zbog toga zvanična Podgorica želi definitivno da se "crnogorizira".
Podseća da prema poslednjem popisu u Crnoj Gori živi oko 33 odsto Srba, a da 50 odsto stanovništva Srpsku pravoslavnu crkvu smatra "svojom".
Vurušić kaže i da kao osnovne poluge "nasilnog i veštačkog proterivanja srpskog identiteta iz Crne Gore i stvaranja crnogorske kvazinacije", u Beogradu posebno skandoloznim smatraju prisutnost crnogorskog vojnog atašea na proslavi godišnjice Oluje, zatim priznanje Kosova, ulazak Crne Gore i ukidanje odluke Podgoričke skupštine iz novembra 1918. godine.
Kao poslednji, kako kaže, najbolniji i najdelikatniji zahtev, Vurušić navodi onaj za autokefalnošću kanonski nepriznate Crnogorske pravoslavne crkve.
A to, prema Vurušiću, znači slabljenje aktivnosti Srpske pravoslavne crkve, a time i srpskog političkog i uticaja na cvrnogorsko društvo i naciju.
- Naime, da skratimo, i jedna i druga strana smatraju da je nastupio trenutak za "završni skok" te da konačno treba stvari definisati. Za jedne Crna Gora treba uđe u fazu u kojoj više neće strepiti za svoju samobitnost, a drugi misle da je kucnuo čas za neku novu "Podgoričku skupštinu" - piše Vurušić i dodaje da je "svakome razlog takvog ponašanja delovanje one druge strane".
Obe struje, navodi autor, uverene su u to da vreme ističe.
Najzad, citirajući još neke izjave Nikolaidisa, crnogorskog istoričara Adnana Prekića, Milorada Popovića i srpskog istoričara Bobana Stojanovića, Vurušićev zaključak je:
- Bilo kakva destabilizacija sadašnjeg pravca Crne Gore (NATO i EU, usmerenje prema Zapadu), te eventualno okretanje prema (Aleksandru) Vučiću i (Vladimiru) Putinu značila bi nove potrese na Balkanu i značajnu promenu odnosa koji bi poremetili sadašnju geostratešku strukturu - kaže autor teksta.
