Rozenzaft: Čak su i Nemci pisali da su ustaše skrenule s uma
Kad je reč o genocidu počinjenom u Drugom svetskom ratu, Hrvatska je kategorija za sebe, kaže Menahem Rozenzaft, glavni savetnik Svetskog jevrejskog kongresa.
"Hrvatska bi da izbriše zločine Holokausta"
Izjednačavajući ga s fašističkim režimom Jona Antoneskua u Rumuniji, Rozenzaft navodi da su genocid počinjen u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj, na čelu sa ustaškim liderom i ideologom Antom Pavelićem, sprovodili ne samo Nemci, već i Hrvati, bez usmeravanja ili čak učešća SS ili drugih nemačkih počinilaca genocida.
"Kada je reč o Hrvatskoj, kad smo već kod toga, termin u množini - genocidi, je mnogo adekvatniji od njegove jednine - genocid, zato što su ustaše uzimale za metu uništenja prvenstveno Srbe, pored Jevreja i Roma", kaže Rozenzaft u tekstu u kojem se, kako navodi, bavi bezočnim pokušajima Hrvatske da iz istorije izbriše zločine Holokausta i talasom revizije koji se zabrinjavajuće širi istočnom Evropom.
Tekst je napisao za najuticajniji onlajn časopis "Tablet" iz Njujorka, a Rozenzaft, inače, predaje pravo koje se tiče genocida na pravnim fakultetima Univerziteta Kolumbija i Kornel univerziteta i urednik je nedavno izdate knjige "Svetski jevrejski kongres 1936-2016".
U tekstu navodi podatke Memorijalnog muzeja holokausta u SAD, prema kojima su "hrvatske vlasti ubile između 320.000 i 340.000 etničkih Srba, stanovnika Hrvatske i Bosne, za vreme perioda vladavine ustaša, a više od 30.000 hrvatskih Jevreja ubijeno je u Hrvatskoj ili u Aušvicu-Birkenau".
"Jasenovac su nazivali balkanski Aušvic"
Autor primećuje da bilo koja studija holokausta na Balkanu zahteva zasebnu analizu svakog regiona onoga što je bila - i što će nastaviti da bude po okončanju rata - Jugoslavija.
Pa tako kaže da su u Srbiji, na primer, nemački vojnici masakrirali 4.000 do 5.000 jevrejskih muškaraca u jesen 1941. godine, a još hiljade jevrejskih muškaraca, žena i dece, kao i Roma, kasnije su ubijene u nacističkom koncentracionom logoru Sajmište (Semlin na nemačkom).
"Ustaše su ustanovile mrežu domaćih koncentracionih logora ozloglašenih zbog brutalnosti i uporedivih sa varvarstvom nemačkih logora smrti i konclogora. Najozloglašeniji od ovih bio je Jasenovac, koji je zapravo činila grupa od 5 logora, koji su se kolektivno tako nazivali. Nalazio se blizu Zagreba, a često su ga zvali balkanskim Aušvicom", navodi Rozenzaft.
Dodaje, takođe prema podacima američkog Memorijalnog muzeja holokausta, da je negde između 77.000 i 99.000 Srba, Jevreja i Roma brutalno ubijeno na tom mestu. Memorijalni kompleks Jasenovac identifikovao je poimenično 83.145 Srba, Jevreja, Roma i anti-fašista koji su stradali u ovim logorima.
Citira istoričare Ivu i Slavka Goldštajna koji u knjizi "Holokaust u Hrvatskoj" pišu da su jasenovački logori bili stratište i grobnica za više od polovine jevrejskih žrtava za vreme postojanja (nezavisne države Hrvatske) i za više od jedne trećine zagrebačkih Jevreja, koji su nestali za vreme holokausta od 1941. do 1945.
"Muškarci, žene i deca prebijani na smrt"
Povod za tekst Rozenzaft je bilo reagovanje male jevrejske zajednice u Hrvatskoj, koja je zajedno s predstavnicima srpske manjine u toj zemlji, bojkotovala poslednje dve vladine komemoracije holokausta, 2016. i 2017. godine, čime je, primećjuje, pokazala impresivnu moralnu hrabrost i integritet odbijajući da prećute reviziju istorije iz koje odzvanja poricanje Holokausta, a u cilju rehabilitovanja ustaštva.
Autor insistira na tome da su ustaše započele brutalna masovna ubistva Srba, Jevreja i Roma, po sopstvenoj inicijativi, iz svojih perverznih ideoloških razloga, i da je u Hrvatskoj, neposredno po Pavelićevom povratku iz izgnanstva u Italiji i uspostavljanja njegovog novog režima - mešavine fašizma i posvećenog katolicizma, nemački poslanik u Zagrebu Edmund fon Glez Horstenau izvestio je da su "ustaše potpuno skrenule s uma".
"Poglavnik je započeo genocidan pohod protiv 2,2 miliona Srba, pravoslavnih hrišćana (od ukupno 6,7 miliona stanovnika) koji su živeli na hrvatskoj teritoriji, kao i protiv 45.000 Jevreja koji su živeli u toj zemlji, a naročito u etnički mešovitoj Bosni. Katoličkim ustašama nije smetalo stalno prisustvo muslimana ili protestanata, već Srba i Jevreja, koji su morali da promene veru, napuste zemlju ili budu ubijeni", piše Rozenzaft.
Navodi, citirajući istoričara Džonatana Stajnberga, da su muškarci, žene i deca srpskog i jevrejskog porekla bili bukvalno prebijani na smrt, da su čitava sela sravnjivana sa zemljom, a narod uterivan u štale, koje su ustaše potom spaljivale.
Rozenzaft ocenjuje da prerušavanje ustaša u nacionalne heroje i uzore ima alarmantne konotacije u zemlji i regionu u kojima su nacionalna mržnja i sukobi imali katastrofalne posledice, ne samo tokom Drugog svetskog rata već i tokom ratova 90-ih na Balkanu.
Autor primećuje da je publikovanje 2001. godine "Holokausta u Hrvatskoj" Iva i Slavka Goldštajna onemogućilo hrvatske vlasti da tvrde da nisu znale za direktnu odgovornost ustaša za genocid nad Srbima, Jevrejima i Romima u periodu od 1941. do 1945.
Zapravo, ova knjiga, smatra Rozenzaft, zajedno sa američkim Memorijalnim muzejom za Holokaust, treba da čini obavezno štivo u svim hrvatskim školama i na svim univerzitetima u Hrvatskoj.
