Dosta je bilo krvavih deoba!
Velikoj proslavi dvesta dvadesete godišnjice bitke na Krusima, jedne od najslavnijih u starijoj istoriji Crne Gore, koju su u nedelju organizovali Mitropolija crnogorsko-primorska i građani Lješanske i drugih crnogorskih nahija i krajeva čiji su preci na ovom mestu desetkovali ordiju silnog skadarskog vezira, Mahmut paše Bušatlije, poseban pečat je dao pašin potomak i imenjak, Mahmut Bušatlija, poznati ekonomista iz Beograda, koji se pre dve godine pokrstio u Cetinjskom manastiru i dobio ime svog prapretka Stanka Crnojevića, rodonačelnike Bušatlija.
- Kao Mahmut Bušatlija, posljednji muški izdanak Mahmut paše Bušatlije, koji je ovdje izgubio glavu, ja predstavljam porodicu koja je ovdje izgubila ovu bitku, ali kao Stanko Crnojević, ja danas ovdje predstavljam i narod koji je pobijedio u ovoj slavnoj bici - kazao je on na početku svoje besede, praćen burnim aplauzima i ovacijama prisutnih. - Mudrost i božje nadahnuće nagnali su Svetog Petra Cetinjskog da obaveže potonje generacije da se staraju i čuvaju posječenu glavu Mahmut paše da ih podsjeća na njegovo porijeklo, ali i na to kako završavaju gordi i prijeki vladari. Izgleda, međutim, da je Sveti Petar želio i da ostavi luču vodilju potomcima Mahmut paše ka njihovim korijenima.
- I tako je ta posječena glava svijetleći pod okriljem i u rukama našeg mitropolita - kazao je dalje Mahmut Bušatlija iliti Stanko Crnojević - mene pozvala na Cetinje gdje je svaki kamen put ka mojim korijenima, ka Ivanu Crnojeviću i njegovom sinu Stanku, koji po odlasku njegovog starijeg brata u Mletke, biva 1514. godine od Turaka postavljen za skender bega Crne Gore. Ubrzo potom Stanko se proziva Bušatlijom i ta porodica opstaje sledećih 500 godina sve do 2014, kada ja, pronašavši svoje najdublje korijene, bivam kršten na grobu Ivana Crnojevića.
Od Skadra do Beograda
Potonji paša iz dinastije Bušatlija bio je Mustafa paša, koji se kao i njegov mnogo slavniji predak Mahmut paša, odmetnuo od carigradske porte, ali je 1831. doživeo težak poraz od carskih trupa. Nije, za čudo, pogubljen, ali je iz Carigrada stigla naredba da se Bušatlije rasele iz Skladra. Naselili su se čak u Livanjskom polju i taj kraj se po njima i danas zove Buško blato.
Kada su austrijske trupe 1878. godine ušle u Bosnu i Hercegovinu, Srbi i muslimani su im pružili određeni otpor, a u livanjskom kraju su se u tome posebno istakli upravo Bušatlije. Austrija je ipak, nakon tri meseca borbi sa srpskim i muslimanskim četama, slomila otpor i okupirala Bosnu i Hercegovinu, a Bušatlije su iz Livanjskog kraja preseljeni u Bugojno. Mahmut Bušatlija, potonji muški izdanak te loze, rođen je u Sarajevu 1946. godine. Studije arhitekture je završio u Beogradu šezdesetih godina. Kasnije je završio i studije ekonomije u Parizu, a sada stalno živi u Beogradu.
- Čini mi se da moje krštenje nije samo moj lični čin nego je to možda božje proviđenje i znak da je došlo vrijeme da se više ne dijelimo, pogotovu što bi te podjele ponovo mogle dovesti do bratoubilaštva. Možda je došlo vrijeme da prestanu vječne diobe, da zaboravimo stare podjele, da više ne pristajemo da živimo u izmišljenoj, lažnoj istoriji i lažnoj vjeri lažnoga popa Dedeića, nastalim za potrebe dnevne politike sadašnjih vladara. Došlo je vrijeme kada ovom državom treba da upravljaju izabrani u ime i za račun građana, vodeći računa da ti građani žive životom dostojnim čovjeka, a da djeci i unucima ostave i nešto osim dugova. Došlo je vrijeme da se Crnogorci iz Crne Gore i Srbi iz Crne Gore bratski vrate svojim svetosavskim, sabornim, pravoslavnim korijenima. Vrijeme je da prestane vladavina šačice ljudi koji vladaju u svoje ime i samo za svoju korist - smatra potonji muški potomak dve nekadašnje moćne i slavne dinastije - Crnojevića i Bušatlija.
