Hrvatski sveštenici uče studente oralnom seksu

Već nekoliko godina u studentskim domovima u Zagrebu i crkvi Sv. Mati Slobode katolički sveštenik mladima objašnjava "teologiju tela“, termin iza kojeg se krije crkvena verzija seksualnog obrazovanja omladine.

Salezijanski sveštenik "teologiju tela“, nauku koju je utemeljio nekadašnji papa Jovan Pavle II, ilustruje primerima iz vlastitog iskustva, a studenti na to reaguju smehom, piše zagrebački "Jutarnji list“. Studenti uče i na osnovu knjige "Seks kakav ne znate: za bračne parove koji vole Boga", koju je napisao jedan poljski sveštenik.

Pored dobro poznatih stavova Katoličke crkve o seksu (da nužno mora biti konzumiran u okviru braka, da predbračni seks vodi čoveka u poroke, da je abortus strogo zabranjen, a masturbacija nemoralna) knjiga, a i sama "teologija tela“, zalazi i u neke teme kojima su se do skoro bavili samo ženski časopisi.

Papina razmišljanja o seksu   "Teologija tela" je radni naslov za 129 kratkih govora koje je papa Jvan Pavle II držao tokom redovnih audijencija sredom od 1979. do 1984. godine. Sadržaj je kompletirao 1978. dok je još bio nadbiskup Krakova, a u njegovom tumačenju to znači da telesnost i seks između muža i žene ima jednu od glavnih uloga u bračnom životu.

Jedan od primera je oralni seks. Katolički sveštenik pravi jasnu razliku između oralnog seksa u kontekstu celovitog seksualnog odnosa i oralnog seksa koji nije u njegovoj funkciji. Ako supružnici u predigri koja vodi penetraciji razmenjuju nežnosti na taj način, onda u tome nema ničeg nemoralnog. Međutim, ako se pod oralnim seksom podrazumeva seksualni čin koji vodi do orgazma odvojenog od penetracije, onda to nije u duhu polnog morala kako ga definše "teologija tela", a po kojem je svaka ejakulacija van vagine neprihvatljiva.

Analni seks je teže opravdati, pa se o njemu govori kao o činu koji proizlazi iz nekontrolisane pohote i nikako ne može biti objašnjen kao nežnost koja je u funkciji predigre.

Još jedno interesantno poglavlje je o pozama u seksu. "Teologija tela“ jasno kaže da nema poze koja bi sama po sebi bila loša ili dobra. Međutim, treba težiti onim koje naglašavaju "sjedinjenje intimnosti i ličnosti supružnika". Bilo bi preterano reći da je jedino misionarska poza prihvatljiva, ali "ako muž i žena izbegavaju da se pogledaju u lice tokom seksa, onda nešto nije u redu".