"Vlasti na Sokocu nisu odgovorne za zločine"
Svedočeći u odbranu Radovana Karadžića, ratni gradonačelnik Sokoca Milovan Bjelica negirao je pred Haškim tribunalom navod optužnice da su srpske snage 1992. zločinima i nasiljem prognali Muslimane iz te opštine.
Bjelica je sugerisao da su muslimanski civili dobrovoljno otišli iz Sokoca i naselja oko njega. Ne opovrgavajući da su se dogodila dva masovna ubistva Muslimana, svedok je kao pocinioce označio "neformalne grupe mladih Srba" nad kojima vlasti nisu imale kontrolu.
Karadžić (67), tadašnji predsednik Republike Srpske i Srpske demokratske stranke (SDS), optužen je, između ostalog, za progon muslimanskog i hrvatskog stanovništva iz 20 opština širom BiH.
Bjelica je izjavio je da su, nasuprot SDS-u čiji je glavni cilj bilo očuvanje Jugoslavije i "ravnopravnosti" srpskog naroda u BiH, "muslimanski ekstremisti", okupljeni u Patriotsku ligu, početkom 1992, pribegavali "sabotažama i aktima terorizma".
Za krizni štab SDS, čiji je član bio, Bjelica je rekao da je osnovan u aprilu 1992. i da, suprotno navodu optužnice, nije imao tajnu komandu nad srpskim snagama, već je nastojao da normalizuje život. Svedok je negirao da je štab dobijao uputstva iz vrha SDS.
Po Bjelicinim rečima, Muslimani su počeli da napuštaju Sokolac i naselja gde su bili manjina, pošto je Stranka demokratske akcije odbila da sarađuje sa srpskim vlastima. Vlasti, kako je svedok izjavio, nisu muslimanske civile podvrgavale pritisku da odu.
Iako je veliki broj srpskih izbeglica iz drugih krajeva BiH otežavao situaciju, Muslimanima koji su ostali ništa se nije dogodilo do kraja rata, tvrdio je Bjelica.
Svedok je sugerisao da je ofanziva VRS u sokolačkoj opštini u leto 1992. bile usmerena na razoružavanje muslimanskih ekstremista. Muslimani su pružili otpor, a žrtava je zatim bilo "na obe strane".
U Sokocu, po Bjelici, nije bilo srpskih paravojnih formacija, već "neformalnih grupa mladih ljudi" koje su "terorisale i Muslimane i Srbe", dok ih vlasti nisu suzbile.
Te grupe, svedok je označio kao odgovorne za ubista 50, odnosno 44 muslimanska civila u selima Arbinjska Propast i Novoseoci, u junu i septembru 1992. Bjelica - koga će sutra unakrsno ispitivati tužioci - tvrdio je da vlasti u Sokocu za te zločine u to vreme nisu znale.
Karadžić je, pre Bjelice, pred sudije kao svedoka izveo i bivšeg sekretara glavnog i izvršnog odbora SDS Trifka Komada koji je izjavio da je ta partija nastojala da spreči rat i sukobe. Istu svrhu da "štite, a ne proteruju nesrbe" - imali su krizni štabovi u opštinama širom BiH.
Pri tom iskazu, svedok je ostao i pošto mu je, u unakrsnom ispitivanju, tužilac Alan Tiger (Tieger) predočio da je Karadžić u februaru 1992. naložio kriznim štabovima da preuzmu vlast u opštinama gde su Srbi većina, ali i tamo gde su manjina.
Odgovarajući na pitanja tužioca, Komad je potvrdio da mu je, pre rata u BiH, Karadžićev bliski saradnik Nikola Koljević "o razgraničenju" pregovarao sa tadašnjim predsednikom Hrvatske Franjom Tuđmanom.
Koljević je svedoku preneo da je od Tuđmana tražio da spreči širenje rata iz Hrvatske na BiH. Na Koljevićevo pitanje hoće li da "Hercegovina bude granica", Tuđman je, po Komadu, odgovorio: "Može, pod uslovom da Muslimane preteramo u vaš atar".
Po zapisniku sa sastanka, koji je tužilac Tiger citirao u sudnici, Koljević je Tuđmanu rekao da "nije nemoguće podeliti BiH", premeštanjem stanovništva i imovine, odnosno "homogenizacijom". Tuđman je, kako je citirao zastupnik optužbe, uzvratio da je sličan problem u Prvom i Drugom svetskom ratu rešen "razmenom" stanovništva.
