Rune! Drevna tehnika proricanja, koja dolazi sa severa!
Rune su nastale u drugom veku pre nove ere među nordijskim narodima na severu Evrope, a predstavljaju, zapravo, slova starog alfabeta, koja su oduvek bila povezana sa magijskim i proročkim značenjima. Runski alfabet, koji se danas najčešće koristi za proricanje sudbine, sadrži 24 znaka. Osim imena, svaki znak ima i svoje proročko značenje.
Iz runa se proricalo i čitalo, a služile su i za prizivanje najviših moći da bi se uticalo na budućnost ljudskog roda. Pojedinci i plemena su to radili javno sve do jedanaestog veka, a poslednji runski magovi i čarobnice potpuno su nestali tek pre tri veka.
Tacit je u svojoj "Germaniji" napisanoj oko 98. godine nove ere, opisao običaj drevnih germanskih naroda da na belu tkaninu bacaju komade drveta sa uklesanim runama iz kojih bi onda mag-čarobnica proricali sudbinu.
Tacit je zabeležio da se najpre sa oraha sekla grana u koju su se urezivale oznake poznatije kao "runski nizovi".
Potom ih je sveštenik, glava porodice ili plemenski starešina bacao na tlo i iz njih čitao budućnost tako što bi se pomolio Bogovima i, pogleda usmerenog prema nebu, jednu za drugom podigao tri drvene tablice čitajući njihova značenja na osnovu znakova koji su prethodno bili urezani.
Tacit napominje da su i žene učestvovale u svim vrstama proricanja.
Evo kako Erik Crveni pisac iz trinaestog veka opisuje čarobnice koje su ostajale kod kuće i proučavale mudrost runa dok su muškarci ratovali:
"Nosila je plašt optočen po rubovima sitnim kamenjem. Kapuljača postavljena krznom belih mačaka prekrivala joj je glavu i vrat. U jednoj ruci je držala štap sa kuglom na vrhu, a na pojasu preko duge haljine visila je torbica sa runama".
