Misterija dubrovačkog ostrva: Niko tamo ne želi da prespava
Ne uzimaj ništa s Lokruma. Ni pero pauna, ni listić ubran u botaničkoj bašti, jer ono što si uzeo sa ostrva to njemu i dalje pripada. I donosi nesreću novom vlasniku. Savet je to brojnih Dubrovčana, ponekad potaknut praznoverjem, a ponekad poštovanjem prema jednom od najlepših ostrva na Jadranu.
Tokom sezone brodići neumorno voze posetiioce na Lokrum, ali onde niko osim čuvara ne provodi noć. Čim počne padati sunce, u misli onih koji su upoznati sa legendom, vraća se predanje o ukletom ostrvu. Bilo je nekih koji su pokušali prespavati na ostrvu, ali malobrojni su oni kojima noćni krikovi pauna nisu uterali strah u kosti.
Navodno je na Lokrum je stigao i engleski kralj Ričard Lavlje Srce. Na povratku iz kristaškog rata snašla ga je velika oluja i prema legendi, našao je spas na ostrvu nadomak Dubrovnika. U znak zahvalnosti sudbini i Dubrovčanima darovao je gradu zlatnike koje je želeo potrošiti na izgradnju lokrumske crkve. Građani su ga uverili kako je bolja ideja sagraditi crkvu u Dubrovniku i obećali mu da će osigurati još jednu na ostrvu.
Prema drugoj legendi spominje se i požar koji je zadesio Dubrovčane u 11. veku, a oni su se zavkleli svetom Benediktu da će sagraditi samostan na Lokrumu ako se vatra ugasi. Benediktinski samostan na području Dubrovačke Republike spominje se prvi put 1023. godine. Benediktinci koji su bili vlasnici celog otstrva pretvorili su Lokrum u raj na zemlji, ali grad je bez obzira na to prodao njihov posed bogatim sugrađanima. Poslednji benediktinci napustili su samostan 1798., nakon što je ostrvo kupila nekolicina bogatih Dubrovčana.
Prema predanju, benediktinci su pre odlaska odslužili poslednju misu. Zatim su navukli kapuljače preko očiju, zapalili voštanice, okrenili ih naopako i 3 puta obišli ostrvo u povorci mrmljajući "Neka je proklet svako ko iskoristi Lokrum za lično uživanje". Prema narodnom verovanju prokletstvo se može skinuti samo ako se skupi sav vosak koji se te noći stvrdnuo na ostrvskom tlu.
U drugoj polovini 19. veka, ostrvo je pripalo dinastiji Habsburg i kneževskoj porodici Vindisgrac, a na popisu onih koje je snašla zla kob nakon boravka na Lokrumu je kralj Bavarske Ludvig II. Na povratku kući saznao je kako su ga proglasili ludim i svrgnuli s prestola. Nakon toga je nađen u mrtav jezeru, a smatra se da je počinio samoubistvo.
Brat cara Franje Josipa I., nadvojvoda Maksimilijan s Lokruma je krenuo u Meksiko. Onde su ga uhvatili i mučili i na kraju i streljali. Iako su mnogi evropski vladari i istaknute javne osobe (među kojima i Victor Igo i Đuzepe Garibaldi) slali telegrame i pisma u kojima mole poštedu Maksimilijanova života, to se nije dogodilo.
Jedan od vlasnika Lokruma bio je i Rudolf, sin austrijske carice poznatije pod nadimkom Sisi i cara Franje Josipa I. Prema legendi zemlja se zatresla, a more uznemirilo kad su Rudolf i njegova supruga stupili na ukleto ostrvo. Rudolf je boraveći na Lokrumu zasadio botaničku baštu, a nekoliko meseci posle u dvorcu Mejerling ubio je mladu ljubavnicu Mariju von Vetseru i nakon toga počinio samoubistvo. Smrću jedinog sina carskog para se raspao se i brak Franje Josipa I. i Elizabete.
