Cipele sa obale Dunava
Na obali Dunava u Budimpešti, oko 300 metara od zgrade mađarskog parlamenta, nalazi se 60 pari zarđalih starinskih cipela, izlivenih od gvožđa i "zalepljenih" za pločnik. Ima ih svih modela i veličina - ženske, muške, dečje. Ostavljene su na obali reke, pomalo jezive i napuštene. Ukoliko se nađete na tom mestu u mađarskoj prestonici potražite malu tablu koja se nalazi u blizini i ona će vam dati objašnjenje. To je spomenik žrtvama koje su bačene u Dunav tokom Drugog svetskog rata.
Skulptura poznata kao "Cipele sa dunavskog keja" je spomenik mađarskim Jevrejima koji su u zimu 1944. i 1945. godine streljani na obali reke i bačeni u nju. Isto što se desilo Srbima i Jevrejima u Novom Sadu tokom takozvane novosadske racije.
Masovan progon Jevreja u Budimpešti počeo je 1944. godine. Čitave grupe su dovođene na obale Dunava, ljudi su terani da se okrenu ka reci, a zatim streljani kako se krvnici ne bi mučili da njihova tela bacaju u vodu. Međutim, pre egzekucije, gledajući mutan, nekada plav, a kasnije crven Dunav, morali su da izuju cipele. Cipele su tokom Drugog svetskog rata bile vredna roba, koju su fašisti i nacisti menjali na crnoj berzi pošto bi "obavili posao".
Ljudi iz celog sveta koji dođu u Budimpeštu i naiđu na ovaj neobičan spomenik tokom šetnje obalom reke bivaju dirnuti njegovom realističnošću. "Cipele sa dunavskog keja" vode turistu kao vremenska mašina u mračno i zločinačko vreme evropske istorije.