Naučnici tvrde: Ova biljka je hrana budućnosti
Neke vrste vodenih sočiva koje se u azijskoj kuhinji koriste kao dodatak supama i kajgani mogle bi za čovečanstvo da postanu hrana budućnosti jer su odličan izvor proteina, smatraju naučnici sa Univerziteta u Jeni.
Biljka vodeno sočivo prekriva velike vodene površine poput plivajućeg tepiha. Najčešće se nalazi u stajaćim vodama i rukavcima reka. Iako je među najmanjim biljkama cvetnjačama, retko cveta. Nema koren i pluta po vodenoj površini.
Njome se hrane ptice, insekti, mikroorganizmi i ribe.
Naučnici sa Univeziteta u Jeni s kolegama iz Indije trenutno pokušavaju da utvrde da li će pojedine vrste vodenih sočiva u budućnosti ljudima služiti kao izvor hrane.
Tvrde da je količina proteina sadržanog u ovoj vrsti biljke uporediva s onom u biljkama iz porodice mahunarki (Lemnaceae), u uljanoj repici i u grašku, a pritom je bogata i omega 3 masnim kiselinama. Sadrži 40 odsto proteina, koliko ga, na primer ima u zrnu soje.
Testovi koje su naučnici sproveli do sada ukazuju na to da bi za ishranu mogla da bude najiskoristivija vrsta vodenog sočiva poznata kao Wolffia globosa, koja navodno ima ukus graška.
Wolffia globosa jedna je od vodenih biljaka iz porodice Lemnaceae, koja sadrži 38 vrsta najmanjih i najjednostavnijih cvetnica. Ova biljka je u proseku dugačka 0.06 centimetara i široka 0.036 centimetara. Njena težina je približna težini dva zrna soli.
Stanovništvo Azije od davnina je skupljalo Wolffiju s površine vode i koristilo je kao hranu, a to čini i danas jedući je kao salatu, dodatak supama ili glavnim jelima. Veće količine sakupljaju se pomoću mrežice.
Naučnici tvrde da vodeno sočivo može da se koristi u pripremi smutija i u bezglutenskim pečenim namirnicama, naročito u delovima sveta u kojima se konzumira mnogo hleba.
U Izraelu i Holandiji psrovode se pilot-studije u okviru kojih se biljka namenski proizvode u većim količinama.
