Samoizlečenje postaje moguće

Izrastanje amputiranih udova, funkcionalnost slomljenog kičmenog stuba, pa čak i oštećenog mozga moglo bi jednog dana da postane realnost za čoveka kao što je to za vodozemce, nakon što su naučnici otkrili gen koji je ključ ove gotovo čudotvorne pojave.

Istraživači su ustanovili da gen p21 blokira moć izlečenja, koju još uvek poseduju neka bića, kao što su vodozemci, a koju su ljudi i ostale životinje izgubili tokom evolucije.

"Isključivanjem" ovog gena proces bi mogao ponovo da se pokrene, tvrde naučnici.

Stručnjaci Vistar instituta u Filadelfiji otkrili su da se izgubljeno ili oštećeno tkivo regeneriše kod miševa koji nemaju gen p21.

Za razliku od tipičnih sisara, kod kojih povrede zarastaju ožiljkom, kod ovih miševa formira se blastem, struktura koja se dovodi u vezu sa brzim rastom ćelija.

Istraživači sa Vistara navode da se, usled gubitka p21, ćelije ovih miševa ponašaju više kao embrionske matične ćelije nego kao zrele ćelije sisara. To znači da one više stvaraju nego što zaceljuju tkivo.

Studija, objavljena u časopisu "Proceedings of the National Academy of Science", pruža čvrste dokaze za povezivanje regeneracije tkiva sa kontrolom deobe ćelija.
Istraživači su "isključili" gen p21 mišu koji je imao oštećene uši, što je omogućilo da mu one ponovo izrastu.

Istraživači navode da bi se to jednog dana moglo primeniti i na ljude, piše londonski "Telegraf".

"Slično kao gušter koji je izgubio ud, ovaj miš će zameniti nedostajuće ili oštećeno tkivo zdravim tkivom na kome nema ožiljka", kazala je profesor Elen Heber-Kac, koja predvodi istraživanje.

"Iako tek počinjemo da shvatamo posledice ovog otkrića, možda ćemo jednog dana biti u stanju da ubrzamo zarastanje povreda kod ljudi privremenim isključivanjem gena p21", objasnila je ona.

"U normalnim ćelijama gen p21 ponaša se kao kočnica koja blokira ciklus ćelijske progresije u slučaju oštećenja DNK, sprečavajući deobu ćelija i mogućnost da postanu kancerogene", navela je Heber-Kac.

Istraživači stoga predlažu da se u budućim terapijama gen p21 isključuje tokom procesa zarastanja rane i samo lokalno, na mestu povrede. To bi moglo da se postigne lokalnom primenom lekova, što bi trebalo da svede na minimum nuspojave.