Priština deli nagradu Bekim Fehmiu za "kosovsku kinematografiju"
Ministar kulture, omladine i sporta samoproglašene države Kosova Memlji Krasnići najavio je danas da je ministarstvo na čijem je čelu ustanovilo ove godine nagradu Bekim Fehmiu u znak sećanja na tog velikog glumca. Krasnići je odlku obrazložio rečima da je Fehmiu predstavljao "vrednosti kosovske filmske umetnosti".
Krasnići je povodom godišnjice Fehmiuove smrti stavio cveće pred njegovu sliku izloženu ispred Nacionalnog pozorišta u Prištini i upisao se u knjigu sećanja, koja je otvorena u holu pozorišta.
"Na prvu godišnjicu gubitka velikog glumca Bekima Fehmiua svi se podsećamo njegovog dela, jedne izuzetno uspešne karijere koja je svakog od nas činila i čini ponosnim. On je predstavljao vrednosti kosovske filmske umetnosti ne samo u bivšoj Jugoslaviji, već i širom sveta", kazao je Krasnići.
Fehmiu je na današnji dan prošle godine izvršio samoubistvo u svom stanu u beogradskom naselju Zvezdara, u kome je stanovao sa suprugom, takođe glumicom, Brankom Petrić, sa kojom ima dva sina - Hedona i Uliksa.
Proslavljeni glumac rođen je 1936. godine u Sarajevu, studirao na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, u klasi profesora Mate Miloševića, a vrhunac karijere je dostigao tokom šezdesetih i sedamdesetih godina prošlog veka, kada je glumio u filmovima širom Evrope i SAD.
Jedno od najupečatljivijih glumačkih ostvarenja imao je u filmu Aleksandra Petrovića "Skupljači perja", koji je 1967. godine nagrađen Zlatnom palmom na festivalu u Kanu, a godinu posle toga nominovan i za nagradu Američke filmske akademije.
Fehmiu je, pored Jugoslavije, najviše glumio u Italiji. Imao je dugogodišnji ugovor sa italijanskim režiserom Dinom de Laurentisom, a sarađivao je i sa Džonom Hjustonom, Avom Gardner, Dirkom Bogartom i Šarlom Aznavurom.
Proslavljeni glumac 1987. godine demonstrativno napušta predstavu "Madam Kolontajn" u Beogradu i javno se oprašta sa umetničkom delatnošću u bivšoj Jugoslaviji, navodeći da je taj potez izazvan "antialbanskom propagandom i širenjem mržnje prema albanskom narodu".
Poslednji film koji je snimio bio je Džingis Kan u režiji Kena Anekina 1992. godine. U aprilu 2001. godine je u izdanju Samizdata B92 objavio knjigu uspomena "Blistavo i strašno".
