Srbi uvek kao moderni đavoli

Svaki čas pojavi se neki novi film iz holivudske produkcije u kojem je glavni negativni lik Srbin. Scenariji po kojima se filmovi rade su jednostavni: Amerikanac (u liku nekog poznatog glumca ili glumice) je pozitivac koji juri da spase Svet od "nekog ludaka", koji je po pravilu Srbin. Činjenice, od istorijskih do policijskih, najčešće se izvrću i pojednostavljuju do idiotizma, a sve to prati gomila tehničkih efekata, kako bi se "jurnjava američkog kauboja za ludim Srbinom" maksimalno emotivno obojila.

Scena iz filma Anđeline Džoli "U zemlji krvi i meda"

 

Od poznatijih filmova ovog tipa, treba pomenuti "Diplomatsku opsadu" snimljenu 1999. u kojoj grupa srpskih terorista zauzima američku ambasadu u Budimpešti i preti da će aktivirati atomsku bombu ako NATO ne pusti na slobodu izvesnog srpskog pukovnika.

U filmu "Mirotvorac", opet je Srbin terorista, koji pokušava iz osvete da uništi zgradu UN u Njujorku. U filmu "Snajper 2", bivši američki snajperista dolazi u tajnu misiju u Bosni kako bi uhvatio srpskog generala (aluzija na Ratka Mladića). U filmu "Srpski ožiljci", Srbi su teroristi željni osvete...

Broj ovakvih filmova koji svake godine "izlaze" sa holivudske trake iz dana u dan je sve veći. Svaki iole poznatiji američki glumac, od Ričarda Gira, Toma Kruza do Džona Travolte ili Anđeline Džoli, trudi se da bude u jednom od takvih filmova, jer je to "in". I što je najstrašnije, ovaj filmski trend preneo se tokom poslednjih desetak godina i na Evropu. U nemačkim popularnim kriminalističkim serijama, poput "Kobre 11", do danskih, holandskih i francuskih produkcija, sve češće se pojavljuju Srbi, kriminalci, teroristi, ludaci - jednom rečju oličenje modernog zla.

Zašto je tako i odakle ovaj trend kriminalizacije Srba kao naroda?

Prvo, kažu psiholozi, modernim popularnim filmovima ili serijama najlakše je neki narod ili državu ocrniti. Drugo, gledaoci, pogotovo u Americi, navikli su na

"crno-belo" slikanje svakodnevice. Jedna osoba je pozitivac, a druga negativac. A gledaoci filma ili TV serije najčešće i nerazmišljaju o "ludom Srbinu teroristi" ili navodnoj "srpskoj mafiji u Americi".
 

A svaki producent filma, pogotovo u Holivudu, mora da prati aktuelnu političku struju, jer jedino tako može obezbediti novac za snimanje filma ili serije. To što se dodvoravanje aktuelnoj politici Ujka Sema, odvija preko satanzacije jednog celog naroda, iskrivljavanje činjenica - nikoga ne interesuje. Srbi kao narod nikad nisu bili teroristi niti su gajili slične ambicije. Istovremeno, albanska mafija sa Kosova koja po podacima FBI slovi za jednu od najjačih svetskih mafijaških organizacija nigde se u ovim holivudskim produkcijama ne pominje. Umesto albanske, filmovi govore o nepostojećoj srpskoj mafiji. To što Srba na Balkanu i u celom svetu ima manje od 12 miliona i što ni posle 50 godina nisu uspeli da se organizuju u političkom smislu pa da naprave neku iole jaku političku lobističku organizaciju, pogotovo na tlu Amerike, nikoga ne zanima.

I dok holivudska fabrika filma i TV serijala nastavlja sa produkcijom filmova o lošim Srbina, dotle većina tih ostvarenja kod kritičara nailazi na veoma loš prijem. Jedan poznati filmski stvaralac iz Italije nedavno je izjavio "ako želite da vam film propadne, slobodno ga snimite sa Srbima kao negativcima". Međutim, to što pomenuti filmovi (izuzev par izuzetaka) dožive loše kritike ne sprečava finansijere da i dalje ulažu u snimanje sličnih projekata. Treba očito opravdati sebe pred sopstvenim narodom, pa je najlakše izvrnuti činjenice, poput francuskog filma koji je snimljen 2010. o trgovini organima na Kosmetu tokom 1999. u kojem su za sve bili optuženi Srbi. Umesto žrtve u ovom francuskom filmu Srbi su prikazani kao počinioci užasnog zločina.