ĆIRIĆ
Iz Kragujevca nam piše Vladimir Ćirić s molbom da mu pomognemo da nađe svoje korene za koje jedino zna, iz priče roditelja, da potiču iz sela Resnik, pored Babušnice, kod Pirota. Njihova porodična slava je Sv. Nikola. Prezime Ćirić potiče od grčke reči kir(i)os u značenju gospodar, gospodin, gazda i slično a u srpskom jeziku je sekundarno jotovano u "ćir" i "Ćirilo", i to ne samo u jednom kraju (okolina Pirota), već i na drugim stranama srpskog etničkog prostora gde ima Ćirića.
Svi Ćirići ne moraju da slave istu slavu jer im ni poreklo nije istovetno, ali su bliski po pripadnosti određenoj socio-kulturnoj grupi stanovništva još iz doba nemanjićke Srbije.
Oni su bili imućniji trgovački sloj sastavljen od većeg broja manje-više srodnih porodica koje su imale određene privilegije zbog svojih trgovinskih kontakata s mnogim narodima Balkana i Mediterana. To je posebna etnička grupa koja se na našim prostorima sreće u oblasti tzv. Donjih Vasojevića, Beranaca, ili Ašana.
Za njih se zna da su najstariji supstrat Srba na ovim našim prostorima, pa su ih stoga okolna plemena nazivala - Srbljacima. Oni su i u nemanjićkoj Srbiji i posle, za vreme turske vladavine, imali privilegovan položaj i nikom nisu plaćali dažbine. Nije isključeno da su tako stekli i nadimak kir ili gospodar na svom posedu koji se na turskom kaže (h)as - pa otuda i etnonim Ašani koji je novijeg porekla, dok je stari bio - Srbljaci.
Pod Ašanima se u etnološkoj nauci podrazumevaju tipski stočari, kao što su, na primer, Crnovunci ili Ašani na Goču koji predstavljaju "jednu egzotičnu etničku grupu Balkana". Mi stojimo na stanovištu da su oni najstariji supstrat srpskog stanovništva balkanskih prostora, koje se u kriznim vremenima okretalo nezavisnijem tipu privređivanja koji mu je omogućavao kakvu-takvu egzistenciju u to vreme. Naime, prema jednom drugom tumačenju, asi je arapska reč koja znači buntovnik!
Kao najstariji stanovnici srednjovekovnih gradova u Staroj Srbiji (i na Kosovu i Metohiji), oni su se se pred Turcima iseljavali u Banjane, a prvi njihov spomen zapisan je u 15. veku u plemenu Banjani (iseljeno s Kosova i Stare Srbije) u oblast oko Nikšića kao Vidojević. U to vreme je njihovo prezime bilo drugačije, ali su se neki po povratku u As ili Donje Vasojeviće, koje su oni prepoznali kao nekadašnje gospodare ovih oblasti pustili da se nastane ponovo na svojoj zemlji, dajući im nadimak Ćirići.
Dalje seobe K(Ć)irića tekle su iz oblasti Sjenice i Peštera na sever, prema Šumadiji ili na istok, prema Podibru, Vranju, Pirotu, Pčinji i Toplici, starim srednjovekovnim župama srpske države. Jedna grana predaka Ćirića iselila se pod drugim prezimenima prema Gacku i srednjoj Hercegovini, dok su neki otišli u Risan, treći u Drobnjak, pa u Mojkovac i Tijanu (Pljevlja), u Vasojeviće i u Prijepolje.
