RATIĆ
Snežana (Ratić) Trajković moli etnologe da otkriju što više podataka o poreklu porodice Ratić koja je iz Dalmacije, tačnije iz Otišića pored Knina. Slave Svetog Jovana.
Naša čitateljka je navela da joj je deda po ocu, Krstan (oženjen Danicom, rođenom Petrović koja potiče iz porodice Krkobabića, takođe iz Otišića), poginuo 1944, da joj otac Dušan ima rođenog brata Momčila koji¸ kao i njeni, živi sa svojom porodicom u Beogradu. Koliko čitateljka zna, u Otišiću su rođeni i otac njenog dede (Krstana) koji je bio trgovac a koji se 60-ih vratio u zavičaj i nastavio da živi do smrti.
Dalje nam piše da je deda Krstan bio dete iz prvog braka svog oca, a iz drugog braka su Milutin i Gojko, koji sa svojim porodicama žive u Batajnici. Kaže da bi volela da zna kako je nastalo prezime Ratić, dodajući da "zna jedino da su Ratići došli iz Risna".
Čitateljka nam ne piše ni reč o rasprostranjenju njene familije izvan Otišića, pa smo se sami potrudili da to dopunimo. Prema "Leksiku prezimena SR Hrvatske" (1976), Ratića - bez podataka o veroispovesti i nacionalnosti - bilo je u ovoj bivšoj republici SFRJ u nekih dvadesetak naselja: počev od najjužnijeg Otišića (od preko 1.000 žitelja, u devet domaćinstava sa 37 osoba; prema popisu 1991. bilo ih je još 16-oro. od kojih je pola u međuvremenu ubijeno ili umrlo) i Splita, do Osijeka i Borova, dakle, dalje isključivo u slavonskom delu nekadašnje oblasti Vojne Granice.
Saznali smo da ih ima i u Sremu, u Sremskoj Mitrovici i Novoj Pazovi, Novom Sadu i Zrenjaninu i okolini. U selu Vera, između Borova i Osijeka, do 1991. živeo je samo jedan Ratić (Ljubomir), pa kao predvodnik srpske narodne straže, i on je poginuo pred svojom kućom.
Dostupni izvori, a ni čitateljka nisu nam pružili odgovor da li se ovo masovno naseljavanje Slavonije desilo još u vreme Vojne Granice - što nam se čini najlogičnijim - ali je svakako bilo i kasnijih seoba, omogućenim dobijanjem zemlje dobrovoljaca posle Prvog svetskog rata ili kolonizacijom nakon Drugog rata. Svakako je i izvestan broj porodica Ratića u Vojvodinu, Beograd i Srbiju uopšte stigao pre i nakon progona u akcijama "Bljesak" i "Oluja" 1995. godine.
Činjenica da Ratića nema i nije bilo ni u Bosni, Hercegovini, Crnoj Gori ukazuje nam da su ovim patronimičkim prezimenom - po pretku Rati (hipokoristiku od Ratomir, Ratibor i sl.) - zamenili neko starije tek po dolasku u Dalmaciju, svakako iz centralne Bosne, a možda i još istočnijih ili južnijih krajeva. Ratić koji se navodno spominje u Risnu, a koji bi tako bio zavičaj ove familije - sudeći po S. Nakićenoviću mogao je biti samo kakav skoriji doseljenik.
