Gorka voda Svetog Đorđa
Priča o lekovitoj vodi sa izvorišta u selu Torda u srednjobanatskoj opštini Žitište, počinje legendom o supruzi jednog činovnika koja je svakog dana koristila vodu za pranje sudova i veša i tako iscelila bolesnu ruku.
Vodu je donosila sa izvorišta koje već skoro čitav vek postoji u ovom selu. Torđanska "gorka voda" je između dva svetska rata bila poznata i van granica tadašnje Jugoslavije.
Otkrivena je 1923. godine, slučajno, u dvorištu Ištvana Sekereša davne 1923. godine. Od tada se najpre koristila u domaćinstvima, a pošto je ubzro analizama dokazano da je i lekovita, dobila je ime jordan.
Počelo se sa flaširanjem torđanske vode. Kada je meštanin Petar Popović sa bratom Tošom kupio imanje sa drugim izvorištem, iskopao je još jedan bunar i vodu nazvao sveti đorđe. Njegov unuk i imenjak i danas živi u Tordi, i sa svojih 90 godina živi je svedok njene lekovitosti, tvrdeći da ga je ova voda oslobodila ne samo stomačnih tegoba, nego i da čak podmlađuje. Pojedini stručnjaci kažu da torđanska "gorka voda" pomaže rad stomaka, žuči i bubrega. Sadrži visoki procenat glauber-soli, kao i selena, koji smanjuje rizik od kancera.
Čekajući ulagače
Torđanska voda je imala tržište širom Evrope, sve do Drugog svetskog rata. U posleratnim godinama banja Rusanda je jedno vreme tu vodu flaširala. Podignuta je i zgrada nad izvorištem, a po vodu se dolazilo čak iz Leskovca. I pored toga, banja je prestala sa radom, sve dok jedan novosadski investitor nije odlučio 1995. da ponovo prodaje vodu sveti đorđe, ali je nekoliko godina kasnije i on stao sa proizvodnjom, pa banja Torda čeka nove ulagače.
