Ono naše što nekad bejaše: Svetski stručnjaci u Velikoj školi
Doktorska titula je mladom srpskom matematičaru Bogdanu Gavriloviću otvorila vrata prestižnih naučnih središta Evrope, koji su se tada nalazili u Nemačkoj, Švajcarskoj i Francuskoj.
U Berlinu je imao mogućnost da sluša predavanja čuvenog matematičara Karla Vajerštrasa.
Kao naučnik koji se tek razvija, Gavrilović je stigao u Beograd 1887. godine. Iako nije bio državljanin Kraljevine Srbije, ukazom kralja Milana Obrenovića postavljen je za suplenta, predavača Filozofskog fakulteta Velike škole u Beogradu, pod uslovima koji su važili za podanike stranih država.
Nastavnici su u to vreme mogli da imaju zvanja docenta, suplenta i profesora. U okviru svog kursa, Gavrilović je predavao analitičku geometriju, trigonometriju i osnovne školske matematike. Godine 1894, pošto je odbranio doktorsku disertaciju na Sorboni u Parizu, vratio se u otadžbinu još jedan veliki srpski matematičar, Mihailo Petrović Alas. On je odmah postavljen za profesora matematike na Velikoj školi. Te godine je izdvojena nastava matematike za studente Tehničkog fakulteta, koju preuzima Gavrilović, dok je Petrović ostao na Filozofskom fakultetu. Njih dvojica su, zajedno sa Dimitrijem Nešićem, postavili temelje srpskoj školi matematike.
Bogdan Gavrilović i Mihailo Petrović Alas su se dopunjavali u svojim naučnim interesovanjima. Oni su već 1894. osnovali Matematičku biblioteku i seminar, koji je generacijama naučnika pružio velike mogućnosti za istraživački rad.
Petrović je pre svega bio profesor analize sa primenama, jedan od najboljih svetskih stručnjaka za diferencijalne jednačine i pronalazač, dok se Gavrilović bavio algebrom, geometrijom i teorijom funkcija. U okviru algebre posebno su ga zanimale kombinatorika i teorija brojeva. Svoje pedagoško delovanje u geometriji prikazao je u glavnom delu "Analitička geometrija", objavljenom 1896. godine, koje do danas nije izgubilo naučnu vrednost. U knjizi "Teorija determinanata" 1899, kao i u dvadesetak radova objavljenih u "Glasu" Srpske akademije nauka i umetnosti, Gavrilović je pokazao svoje ogromno znanje, veliku učenosti i pravu matematičku veštinu.
Propis o srpskom jeziku
Svi radovi Bogdana Gavrilovića, osim doktorske teze, napisani su na srpskom jeziku. On je odlično poznavao nekoliko modernih evropskih jezika, kao i dva klasična, grčki i latinski, ali je tadašnja Akademija nauka u Srbiji propisivala da radovi štampani u njenim glasilima moraju da budu napisani na srpskom jeziku. Tako su radovi profesora Gavrilovića bili nedostupni svetskim naučnim krugovima.
