Opančarska afera
Radikali dugo nisu mogli da se oslobode hajdučkog pečata. Tako je kampanju za izbore 1903. koja je završena nekoliko dana posle ubistva kralja Aleksandra i kraljice Drage, liberalna "Zastava" vodila pozivajući seljake da biraju između "seoskih domaćina" i "hajdučkih jataka", tj. liberala i radikala.
Ustavom iz 1903. godine, koji je zapravo bio samo nešto izmenjeni radikalski Ustav iz 1888. Srbija je postala moderna parlamentarna država. Ustav je donet bez učešća kralja, koji je u to vreme postao Petar Prvi Karađorđević, i smatra se jednim od najdemokratskijih ustava Evrope toga vremena. Jedna od najznačajnih novina bila je da se odstupilo od prevlasti kralja nad skupštinom.
Glasovi kandidatske liste koja nije osvojila nijedan poslanički mandat, pridodavani su listi s najvećim brojem glasova. Još od Srpsko-turskog rata 1876-1878, Balkanskih ratova 1912-1913 i Prvog svetskog rata, sve do povlačenja preko Albanije od jeseni 1915. srpska skupština se nalazila u stalnom zasedanju. Krajem 1914. i početkom 1915.
Skupštinu je potresala "opančarska afera", vezana za zloupotrebe prilikom nabavke obuće za vojsku. Za vreme evakuacije Niša, oktobra 1915. prema odluci Predsedništva Skupštine, uništena je celokupna skupštinska arhiva kako ne bi pala u ruke neprijatelju.
Srpska narodna skupština donela je stotine zakona, veliki broj trgovinskih i drugih ugovora sa stranim zemljama, više deklaracija i drugih akata. Aktom ujedinjenja, 1. decembra 1918. i stvaranjem Kraljevstva Srba, Hrvata i Slovenaca, prestala je zakonodavna funkcija svih narodnih predstavništava na teritoriji ujedinjene države, a Srpska narodna skupština sastala se poslednji put 14. decembra 1918. godine.
