Tijanić

Dragana Tijanić, rođena Nišlijka, sama je ustanovila da njeni Tijanići potiču iz Crne Gore, iz sela Stabna kod reke Pive, sa slavom Sv. Jovan Krstitelj, ali da su neki, nakon seobe 1840, promenili slavu i preuzeli Sv. Petku. I još da Tijanići potiču od Adžića - da su potomci Mare Adžić, kao i da su se iseljavali zbog čestih ratova.

Jedni su otišli u Bjelopavliće, pa na Mitrovu čuku i u Ibarski Kolašin i završili u selu Crkolež, u Metohiji. Drugi su se odselili u predele Zlatibora, Kragujevca, zatim Bosne i Hercegovine, odakle su neki otišli dalje, u današnju Hrvatsku. Ipak, "dosta ih je ostalo u Crnoj Gori". Nije sigurna, ali veruje da niko od Tijanića nikada nije menjao prezime.

Pre nego što razmotrimo podatke u postojećoj literaturi koja za Pivljane nimalo nije oskudna - "Piva i Pivljani" S. Tomića, "Piva" O. Blagojevića, oba dela su izdanja Srpske akademije nauka, i još niz drugih, s tim što se svi podaci ne podudaraju - red je da kažemo da nije tačno da je pleme Piva "oduvek bilo u Crnoj Gori" - do 1878. je bilo hercegovačko pleme, van diskusije srpske nacionalnosti.

Selo Stabna, na levoj strani reke Vrbnice, ispod planine Kručice, leži u Donjoj Župi koja se pruža od Plužina do reke Pive. Na osnovu istorijskih podataka i toponima, sa svojom okolinom, spada među najstarija naselja u ovoj oblasti.

S. Tomić u delu "Piva i Pivljani" navodi da su Tijanići, između dva svetska rata, živeli u zaseocima Jezera, Kovači i selu Stubica - kao starinci, što znači da spadaju u prve naseljenike Stabna. Slave Sv. Jovana.

Posle kosovske propasti i prvih turskih navala, veliki broj Rašana i ljudi s Kosova i Metohije napustio je svoje kuće i naselja.

U manjem broju su krenuli ka severu, Beogradu i Smederevu, a znatno više ih se uputilo ka zapadu. Od njih su se neki, posle zadržavanja u Zeti i Dalmaciji - Adžići, Lješevići, Gagovići - nastanili u Pivi. Budući da su starosedeoci bili brojniji, bogatiji i etnički jači, doseljenici su se utapali u novu sredinu i prihvatali lokalne običaje i slavu. Adžići su, na primer, napustili Veliku gospođu i uzeli opštu slavu - Sv. Jovana.

Karakteristično je, međutim, da je mešavina starosedelaca i doseljenika doprinela naglom uvećavanju pivskog stanovništva.

Navalom Turaka u 15. veku i propašću Hercegove države 1482, pivsko stanovništvo se proredilo, stočari su masovno izbegli u mletačke i dubrovačke krajeve, kao i bogatiji zemljoradnici i zanatlije. Preostali, seoska sirotinja i male zanatlije, grupisali su se radi opstanka u kanjonu Vrbnice, oko jakih sela Stabna i Plužina.