Purić
Po molbi porodice Purić iz sela Ljutići između Pljevalja i Bijelog Polja koja slavi Sv. Arhangela Mihaila, saradnici "Vesti" su istražili njihove korene.
Prema predanju koje navode naši čitaoci, Purići su potekli iz Hercegovine, a ime su dobili po knezu Raške oblasti, Purku, koji je živeo u doba Stefana Nemanje. Njegovi potomci su se kasnije vratili u Hercegovinu, a u tursko doba - prema istraživanju čitateljkinog strica - raselili se u tri pravca - Dalmaciju i Liku, Bosnu i u Moraču.
Grana Purića od koje potiču naši čitaoci došla je u oblast Morače pre četiri veka i naselila se u Ljutiće. Sada su najbrojniji Purići u pljevaljskom odnosno novovaroškom kraju, Priboju, Prijepolju, Valjevu i, naravno, u Beogradu. Na kraju se dodaje da su Purići, po tradiciji bili sveštenstvo i da je u crkvi u Dubočici kod Pljevalja zapisano da su samo oni u njoj služili dva veka, sve do popa Vasilija Purića koji se zbog turskog zuluma pred kraj 18. veka iselio u pravcu Nove Varoši.
Sve navode iz pisma smo proveravali i zaista nemamo šta da dodamo ovoj porodičnoj tradiciji, osim tri stvari: 1. U porodičnom predanju je nastanak prezimena malo "doteran". 2. Purića, osim u Ljutićima, ima i u Obardama i Zalugu. 3. Prema starijim istraživanjima Cvijićevih saradnika za Srpsku kraljevsku akademiju 1902. godine, Purići su poreklom od Kolašina, a ne iz Hercegovine, ni one najšire, poznate kao Stara Hercegovina.
Što se tiče porekla prezimena po imenu Purko, nemamo istorijskih podataka o ovoj ličnosti, ali je izvođenje prezimena nesumnjivo proizvoljno. Od imena Purko, moglo je da nastane i nastalo je samo prezime Purković, a nikako Purić. Međutim, prema "Rečniku ličnih imena kod Srba", Milice Grković, nekad je postojalo upravo i lično ime Pura (Puro, Puren i slična).
B E S P L A T N OIstražite svoje poreklo
|
U dve verzije dečanske hrisovulje zabeležen je, pak, nadimak ili protoprezime Purkić (ili Purčić, Purćić, jer se ne može se znati kako se tačno izgovaralo) koje je moglo biti izvedeno samo od pretpostavljenog imena Purke (ili Purče/Purće). Pitanje je koji je koren imena Pura i njegovih varijanti.
Pura je u nas kaša (turski kačamak), ali i kao pozajmica iz italijanskog, francuskog - pire. U upotrebi je tek pošto je kukuruz iz Amerike stigao na Balkan, 1612. godine, pa je verovatnija pretpostavka da je koren imena Pura u praslovenskoj reči purga (mećava, vejavica). Ona i danas postoji u ruskom jeziku, kao pozajmica iz karelskog dijalekta finskog jezika...
To znači da je Puro, možda, kraći oblik od Purko. Dodajmo da je u Bosni, u parohiji Visoko, zabeleženo prezime srpske porodice Pura, sa slavom Nikoljdan, ali o njima, i možda o vezi s Purićima, nekom drugom prilikom.
