VUKOVIĆ

Po molbi porodice Vuković iz Pariza, poreklom iz Meke Grude, a koja slavi Sv. Jovana, saradnici "Vesti" su istražili njihove korene.

Vuković spada u najčešća srpska prezimena. U jedinom relativno pouzdanom popisu srpskih porodica s kraja 19. veka, u Mitropoliji dabro-bosanskoj (deo Bosne i Hercegovine, u koju ulaze još zvorničko-tuzlanska i zahumsko-hercegovačka eparhija), među 50 najbrojnijih prezimena, Vukovići su na 13. mestu. Izvor ih beleži u 112 naselja sa krsnim slavama Nikoljdan, Đurđevdan, Arhanđelovdan i desetak drugih.

Ovo prezime je i jedno od najstarijih, sa sigurno utvrđenim korenima u srednjem veku, kad su stalna prezimena imale jedino dinastije i vlastele. Vlatko Vuković, učesnik Kosovske bitke, jedan je od najpoznatijih vlastelina s tim prezimenom. Oblast Rudine, u kojoj je i Meka Gruda, pominje se još u Hronici Popa Dukljanina, a istorija ove oblasti se tačno zna od 13. veka, kada je bila u sastavu države Nemanjića, sa čitavim trebinjskim krajem.

Dubrovački letopisci i Mavro Orbini beleže upade Turaka u oblast Rudina još pre Kosovske bitke, ali ih je vojvoda Vlatko Vuković, sa vojvodom Radićem Sankovićem, dva puta pobedio 1388, kod Bileće i u Rudinama. Kasnije, Vukovići su se najverovatnije povukli u okolna plemena, Banjane, Pivu, Drobnjake. Dedijer, početkom 20. veka, Vukoviće u Hercegovini navodi samo one iz Banjana, sa slavom Sv. Sava, doseljene u 19. veku.

S obzirom na veliko rasprostranjenje ovog prezimena u svim srpskim krajevima, i u sve tri glavne glavne vere (osim pravoslavnih, ima ih i katolika i muslimana), Vukovići, po svoj prilici, ne potiču iz jednog jedinstvenog bratstva, ma i najrazrođenijem, već iz više raznorodnih familija koje su nastajale od predaka istog imena, ali na raznim mestima i u razna vremena.

U Vojvodini, Vukovići se prvi put spominju 1743, ali u Kruševskom pomeniku stoji da je 1660. u Velikim Nikolincima jedan stanovnik bio Jovan Vuković, a u Malim Nikolincima Đura Vuković. U Šimudu, severoistočno od Vranjeva, u Torontalskoj županiji, 1740. kao glava jedne porodice ubeležen je knez Mijat Vuković, a u Bereskovu, u Tamiškoj županiji, zapadno od Temišvara, krajem 18. veka plemićku titulu dobio je Sava Vuković, osnivač gimnazije u Novom Sadu.

Nažalost, nemamo podatke o njihovim krsnim slavama.

M. Radeka u "Gornjokarlovačkom vladičanstvu", za Vukoviće kaže da slave više slava: Jovanjdan, Časne verige ap. Petra, Sv. Ignjata, Đurđevdan, Nikoljdan, ali da ih ima i rimokatolika.