IVKOVIĆ

Po molbi porodice Ivković iz Grabovice kod Nevesinja, koja slavi Sv. Nikolu, saradnici “Vesti“ su istražili njihove korene.

V. Dedijer, u monografiji "Hercegovina", kaže da su Ivkovići, prema njihovom predanju, jedna od najstarijih hercegovačkih porodica, navodno doseljena iz Tesalije (!) još u vreme srpskog kneza Časlava (!) i da su se pre tri veka, zbog zuluma Čengića, nastanili na Bijelu Rudinu.

U vreme Dedijerovih ispitivanja, u prvoj deceniji prošlog stoleća, u Udrežnju je bilo 26 kuća Ivkovića. U ovom selu su poznati i kao Ivanovići, doseljeni s Meke Grude, nastanjeni na Rogačama, zatim na Bilećkim Rudinama, pod Bukovicom, i u Dobrunu i Zvorniku (oko 40 kuća). Sve ove porodice slave Sv. Nikolu.

U Biogradu (katolici) javljaju se pod imenom Fržovići. Može samo da se pretpostavi da su u Dalmaciju stigli ili u periodu kad je car Dušan naseljavao srpsko stanovništvo u osvojene gradove Klis i Skradin ili u 18. veku, kad je u Neretvu prešlo 40 hercegovačkih srpskih porodica koje su pod pritiskom - ili zbog povlastica u trgovini - primile katoličanstvo.

Početkom 20. veka, u Bilećkim Rudinama, zabeleženo je da Ivkovića ima još i u selu Bijele Rudine, u opštini Granica: "Selo Bijelu Rudinu ne zna se ko je osnovao, samo se zna da je u njoj od pamtivjeka živjela porodica Ivkovići (Želudi).

Niko nije čuo od kuda se ta porodica doselila i ona se broji među najstarije porodice u Rudinama i u Gacku. Cijeli udut ove općine, od Bijele Rudine do Vatnice bio je svojina te porodice. Pošto su muslimani ušli u ovu oblast, Ivkovići su izgubili većinu zemlje."

Prezime Ivković je nesporno patronimičko, tj. očigledno po (vrlo davnom) pretku Ivku, a ovaj oblik, hipokoristik od Ivan, uobičajen je skoro jedino u starim srpskim južnim i jugoistočnim krajevima. Prema tome, nije sasvim neverovatno predanje o vrlo davnom poreklu ove familije upravo iz tih krajeva.

Ovo je samo deo podataka o Ivkovićima o kojima se govori manastirskim čitulama u Boki, kao i u arhivama Kotora i Dubrovnika.