JOVIČIĆ
Po molbi porodice Jovičić rodom iz sela Pukiš kod Grede (Brčko), čija je slava Sveti Alimpije Stolpnik (9. decembra), saradnici “Vesti“ su istražili njihove korene.
Oblast Brčkog je, nažalost, veoma slabo istražena. Među obrađenim naseljima nema Grede, pa ni Pukiša, ali smo, "pabirčeći" u postojećoj literaturi, uspeli da sastavimo malu fresku mogućeg porekla Jovičića.
Jovan je bio Hristov preteča i njegov krstitelj (od hebrejske reči koja znači Bog je milostiv). Od kasnog srednjeg veka to je jedno od češćih srpskih imena u istočnim krajevima i Crnoj Gori, kod Bugara i Rusa, ali i Hrvata (koji su Jovana preimenovali u Ivana, pa se zato to "njihovo" ime izbegava na zapadu srpskog etničkog prostora).
Prema Đ. Janjatoviću, u Dabro-bosanskoj mitropoliji, u Bosni je krajem 19. veka Jovičića bilo u oko 40 naselja, uglavnom na krajnjem zapadu i krajnjem istoku, a u središnjem delu samo sporadično. Svi su slavili 15 raznih slava, ali nijedna porodica Sv. Alimpija Stolpnika. Isto i u čitavoj Hercegovini (uključujući "staru", koja je od 1878. u sastavu Crne Gore) i Hrvatskoj, a retka je i u Srbiji. Zbog toga ostaje zagonetno je da li su uopšte i ikako međusobno srodni.
U Bosansku Krajinu i celu zapadnu Bosnu uglavnom su doseljeni iz Dalmacije i Like i slave Đurđevdan. U prelazne oblasti Srbije, prema istočnoj Bosni, Rađevinu i Jadar, doseljeni su iz Hercegovine, polovinom 18. veka (slava Sv. Luka), u Kržavi su iz Drobnjaka (Sv. Nikola), u Dvorskoj, u Jadru (Sv. Avramije). Jedino Jovičići u Tršiću, koji su se doselili u drugoj polovini 18. veka iz Drobnjaka, slave Sv. Alimpija (Stolpnika).
Ovamo su se mogli doseliti i sa Zlatibora, jer se na Mokroj Gori (na putu Užice-Bosna), nalaze Jovičići doseljeni pre čitava četiri veka. Predanje kaže da su doseljeni iz Bosne. Istina, slave Đurđic. Verovatno su preko Bosne došli sa prostora današnje Hercegovine (gde ih danas više nema).
Ne smemo da isključimo ni mogućnost da Jovičići potiču iz temišvarskog Banata, gde slava Sv. Alimpije Stolpnik nije nimalo retka, kao i kod velikog broja našeg ili vlaškog stanovništva današnje istočne Srbije. Ovdašnje familije su se selile čas na jednu čas na drugu stranu Dunava, prema prilikama, kad se austrijska vojska povlačila iz Srbije. Jer, Jovičića ima i u Šajkaškoj, kao pograničnoj zoni u jugoistočnoj Bačkoj, između Tise i Dunava, u kojoj je organizovana rečna ratna flotila za borbu protiv Turaka. Kad bi im istekla vojna služba, dobijali su ili kupovali posede ili odlazili u Erdelj i temišvarski Banat, ali i u Slavoniju i Vojvodinu. A zašto ne, može biti u Posavinu, u Brčko?
